Menu

Onderdeel van Pixfactory

De Sächsische Schweiz in beeld

Je hebt van die gebieden waar je op slag verliefd op wordt. Voor velen is dat IJsland, maar veel dichter bij huis ligt het volslagen onbekende Nationalpark Sächsische Schweiz. Een Duits fotoboek wekte mijn interesse. En dat boek loog niet...
Ochtendstemming in Sächsische Schweiz. Fotograaf: Bob Luijks

Het nationale park vormt het hoogtepunt van het Elbsandsteingebirge, dat zich aan Tsjechische zijde doorzet in de Böhmische Schweiz. Hoewel de beperkte hoogte – de hoogste top ligt op ruim 500 meter – niet indrukwekkend lijkt, zorgen de bizarre rotsformaties voor een totaal ander gevoel. Onder voortgaande erosie zijn enorme loodrechte rotsformaties ontstaan. Via allerlei trapconstructies is het gebied toegankelijk gemaakt voor wandelaars en fotografen. Met een kleurmarkering wordt de moeilijkheidsgraad aangegeven. Niet voor niets, want sommige paadjes wil je als wandelaar echt niet uitproberen.

Met een beetje geluk zorgt de Elbe voor mist.
Met een beetje geluk zorgt de Elbe voor mist. Fotograaf: Bob Luijks

In de zomer kan het op sommige populaire plekken erg druk zijn. Gelukkig is het gebied enorm groot. Zeker buiten de zomerperiode kun je er heerlijk uren of dagen ronddwalen zonder mensen tegen te komen. Zelf bezocht ik het gebied in de herfst en winter. Het laatste seizoen heeft als voordeel dat door het ontbreken van bladeren de rotsen veel beter te zien zijn. Vanaf de hoge rotsen heb je een indrukwekkend uitzicht op het dal van de Elbe met zijn tafelbergen. Sta je juist in de diepte, dan betreed je werkelijk een compleet andere wereld. Op sommige plekken schijnt de zon nooit en heerst een aangename koelte, ideaal voor mossen en varens. In sommige kloven stromen prachtige riviertjes waar waterspreeuwen heldhaftige toeren uithalen om onder waterspiegel wat lekkers tevoorschijn te halen.

Een onverwachte sneeuwbui schuift als een gordijn voor het landschap.
Een onverwachte sneeuwbui schuift als een gordijn voor het landschap. Fotograaf: Bob Luijks

Een verslagje van één van de meest memorabele dagen, nota bene de laatste dag van mijn meest recente bezoek aan het gebied. Als afwisseling op het vele klimmen van de voorgaande dagen bezoeken we eerst een stadje met een oud centrum. Het weerbericht geeft aan dat het in de loop van de dag steeds verder opklaart. En dat lijkt ook te kloppen. In de middag beginnen we dan ook vol goede moed met een stevige klim naar één van de hoogste toppen in het gebied. Uiteraard kiezen we niet voor de bosbouwweg, maar voor een smal paadje dat via allerlei stenen en trappetjes omhoog leidt. De route is op deze manier korter, maar wel een stuk steiler. En uiteraard veel mooier. Een vooruit stekende rots biedt een voorzichtige blik op het Elbedal. Tijd voor een korte pauze. De aangename zon dooft langzaam uit en een kilte zorgt ervoor dat we toch maar verder klimmen. Een sneeuwvlok? Die stond niet in de verwachting, maar nog voor deze gedachte goed en wel doordringt, is het alweer droog en schijnt het zonnetje opnieuw. Toch de jas maar weer open. Hoewel veel prachtige plekken in de Sächsische Schweiz in no-time te bereiken zijn, is dit toch wel even andere koek. Meer dan een uur gaat het steil omhoog. Die inspanning is direct vergeten na bovenkomst, wat een geweldig uitzicht! Dit is met recht één van de mooiste plekjes voor het laagstaande middagzonnetje. Aan de horizon kleurt de hemel ineens toch wel erg donker. Een haast zomerse buienwolk komt snel onze kant op. Het is bizar hoe de tafelbergen één voor één aan het zicht onttrokken worden. Snel pakken we alles in, behalve de camera natuurlijk. Vanuit het niets neemt de wind toe tot stormkracht en begint het ongelooflijk hard te sneeuwen. Een kwartier na deze rare weeruitschieter breekt de zon weer door. De lichtbundels strelen het vochtige landschap, dat wordt opgesierd door dampende wolken die vanuit de diepte opstijgen, een magisch gezicht. Wat een einde van de reis en meteen een verlangen naar meer.

Na een sneeuwbui keert de zon op spectaculaire wijze terug.
Na een sneeuwbui keert de zon op spectaculaire wijze terug. Fotograaf: Bob Luijks

Na mijn eerste ontmoeting met het gebied werd ik door Nordic Vision gevraagd een reis te organiseren. Over de bestemming hoefde ik niet lang na te denken. Ter voorbereiding bezocht ik het gebied inmiddels nog een aantal keer. Nog altijd wordt ik overrompeld door de indrukwekkende schoonheid. Ondertussen vraag ik me af hoe het kan dat een dergelijk gebied bij ons toch niet een enorme bekendheid geniet…

De zon laat vocht verdampen en zorgt zo voor sfeervolle omstandigheden.
De zon laat vocht verdampen en zorgt zo voor sfeervolle omstandigheden. Fotograaf: Bob Luijks

12 reacties

  1. Hoi Bob. Heel mooi gebied inderdaad. Leuk artikel over een gebied wat al jaren op mijn verlanglijstje staat. Heb er diverse boeken van. Maar is er helaas nog niet van gekomen. Mooie sfeerfoto’s. Bedankt voor het delen!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

12 reacties

  1. Hoi Bob. Heel mooi gebied inderdaad. Leuk artikel over een gebied wat al jaren op mijn verlanglijstje staat. Heb er diverse boeken van. Maar is er helaas nog niet van gekomen. Mooie sfeerfoto’s. Bedankt voor het delen!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: