Menu

Onderdeel van Pixfactory

Henri van Vliet in Beeld

De liefde voor de natuur is Henri met de paplepel ingegoten. Van jongs af aan bracht hij veel van zijn vrije tijd door in de bossen rond Ommen en Beerze. In het bos was altijd wel iets te beleven. Je kon er onbekommerd speuren naar wild en vogels of hutten bouwen. Elke dag was een avontuur! Inmiddels woont hij al ruim twintig jaar samen met zijn vrouw Leonie op de Veluwe, tegenwoordig in het dorpje Hoenderloo, een enclave in het groen. Voor hem is het Veluwse landschap onlosmakelijk verbonden met de wilde dieren die er wonen. ‘s Nachts wakker worden door burlende edelherten of door het gehuil van een vos zou voor sommige mensen misschien een straf zijn, voor natuurliefhebbers is het een luxe deze dieren in je achtertuin te hebben. Voor het fotograferen van wild is de Veluwe uniek. Nergens vind je zoveel edelherten, dassen of zwijnen.
Wilde zwijnen in de regen
Dankzij deze foto mag ik me een jaar lang Lowland Photographer of the Year noemen. Volgens het juryrapport is het een beeld dat de woestheid van onze natuur laat zien, zoals maar weinig mensen echt kennen. Onder erbarmelijke omstandigheden zoekt een groep wilde zwijnen hun kostje bij elkaar, door de dichte sneeuw vervaagd tot mysterieuze silhouetten, nog maar net herkenbaar.een beeld dat de jury direct opviel tussen alle andere goede beelden en dat bleef intrigeren.

Wie is Henri van Vliet?

1“Je hebt twee soorten mensen; mensen van het water, de zee en de rivieren en mensen van de bossen. Ik schaar mijzelf onder deze laatste categorie. Sterker nog, ik word onder de douche al zeeziek en kom pas echt tot rust wanneer ik omringd wordt door groen. Hier voel ik me op m’n plek. Hier ben ik thuis.”
A
ldus Henri

En hij voegt de daad bij het woord. Zo arm als zijn portfolio aan water is, zo rijk is deze aan bos en haar bosbeestjes. Kijkend naar het werk van Henri word je al snel meegevoerd het bos in, steeds wat verder, steeds wat dieper. Alsof je mee gaat op een dropping. Hij leidt je het gebaande pad af en neemt je mee over schimmige, bonkige paadjes; de duistere krochten van de natuur in. De contouren worden vager. Je moet een paar keer knipperen om te zien wat je ziet. Kleur verdwijnt en net als in de schemering zie je enkel nog contrasten in zwart wit. Een vage beweging van iets dat op een gewei lijkt. De duisternis heerst, maar als je goed kijkt kun je een das ontwaren tussen de bladeren en als je beter kijkt nog veel meer…. Bijna kun je de nachtelijke sfeer van vochtig en koud bos voelen en het verse mos ruiken. Een wandeling door Henri’s galerij is wellicht niet de makkelijkste, omdat de hapklare houvast ontbreekt en je ogen soms even moeten wennen aan wat ze (niet) zien, maar dat maakt de tocht wél zo spannend….!

Apparatuur

  • Canon 7dII
  • Canon 7d (backup)
  • Sigma 120-300mm f2.8 S
  • Canon 24-105mm f4
  • Canon 100mm f2.8 macro
  • Canon 10-18 f4.5-5.6
  • Pentax 50mm f1.7
  • Pentax 85mm f1.8

Portfolio

2)Een Das is een mysterieus en schuw dier dat tijdens de nacht en schemeruurtjes door het bos struint op zoek naar regenwormpjes of slakjes. Dit probeer ik in een beeld te vangen, en dat doe je niet door er een helderverlichte kleurrijke foto van te maken.
Een das is een mysterieus en schuw dier dat tijdens de nacht en schemeruurtjes door het bos struint op zoek naar regenwormpjes of slakjes. Dit probeer ik in een beeld te vangen, en dat doe je niet door er een helderverlichte kleurrijke foto van te maken.

“Fotografie van anderen kan mij enorm inspireren. Van grootmeesters, maar ook van amateurs. Ik zie soms in een ogenschijnlijk mislukte foto van een cursist tijdens een workshop iets dat mij aanspreekt, of motiveert. Het zijn vaak details die het verschil maken. Een mooie vorm in het onscherpe deel van de opname of een buitensporige compositie, die misschien alle regels die hiervoor gelden aan de spreekwoordelijke laars lapt, maar mij toch aanspreekt.

Inspiratie vind ik ook in herinneringen, geuren, kleuren, ervaringen, gesprekken, dromen en alle mooie en minder mooie zaken om me heen. Inspiratie is overal. Hoe beter je kijkt, hoe minder ver je hoeft te zoeken.”

Jonge vos
Jonge vosjes zijn nog totaal niet schuw. Dat heb ik benadrukt door er een leuk portretje van te maken. Het diertje kijkt hier onbevangen en nieuwsgierig recht in de lens.

 

Vliegende raaf
Een vliegende raaf tegen een bewolkte lucht. Door deze foto om te zetten naar zwart/wit ontstaat een nog dramatischer beeld.

“Er is geen onderwerp dat me meer kan verrassen en verwonderen dan de natuur. Als ik inspiratieloos de bossen rond Hoenderloo in wandel komen de ideeën vanzelf. Vaker heb ik juist te weinig tijd om ze allemaal uit te werken.”

Das
Dassen observeren en fotograferen is een grote passie van me. Jaren achtereen bezoek ik gedurende de zomermaanden bijna dagelijks hun burchten. Door me te verdiepen in hun leven , hun ritme en gewoonten voorkom ik verstoring. Hier is het devies; niet alles voor het plaatje.
Wilde zwijnen in de regen
Dankzij deze foto mag ik me een jaar lang Lowland Photographer of the Year noemen.
Volgens het juryrapport is het een beeld dat de woestheid van onze natuur laat zien, zoals maar weinig mensen echt kennen. Onder erbarmelijke omstandigheden zoekt een groep wilde zwijnen hun kostje bij elkaar, door de dichte sneeuw vervaagd tot mysterieuze silhouetten, nog maar net herkenbaar.een beeld dat de jury direct opviel tussen alle andere goede beelden en dat bleef intrigeren.

Als Henri zijn eigen stijl zou moeten typeren: ‘sacrifice perfection for emotion’.

Springstaartje
‘ Strolling the Red Planet ‘ Door dit springstaartje uit te lichten met zowel de interne als een externe flitser ontstonden er mooie bokehcirkels en een bijna surrealistisch beeld. (in werkelijkheid was de setting een stuk minder spannend en liep het diertje over een klein beetje water op een emmerdeksel)

“Lange tijd zat er achter mijn fotografie geen plan, ik fotografeerde dat wat ik tegenkwam, of dat wat ik mooi vond. Deze manier van fotograferen zegt echter niets over een dier, niets over z’n levenswijze , niets over z’n karakter. Het laat niet zien dat het een schuw dier is dat tijdens de nacht en schemeruurtjes door het bos struint op zoek naar regenwormpjes of slakjes. Hoewel ik veelal op gevoel fotografeer, is het maken van een foto bij mij geen automatisme. Continue denk ik aan hoe het beeld anders zou kunnen. Beter, krachtiger of misschien mooier. Tegenwoordig stel ik mijzelf veel vragen voordat ik op de ontspanknop duw.
De belangrijkste zijn; ‘Wat wil ik laten zien?’, ‘Waarom wil ik dit laten zien?, en ‘Hoe kan ik dit vertalen naar een aantrekkelijk beeld?’ Soms vraagt dat om een beeld dat vooral registrerend is. Een andere keer zoek ik juist naar vervreemding of abstractie. Door het toepassen van meervoudige belichting, lange sluitertijden of door creatief omgaan met de middelen die tot je beschikking staan kun je soms de sfeer oproepen die je voor ogen hebt. Soms wordt je zelfs positief verrast door wat licht kan doen.”

Vraatsporen
Op zoek naar vormen en structuren. Zonder bewust bezig te zijn met de spelregels die gelden binnen de fotografie focus ik me op wat mij aanspreekt. Puur op gevoel bepaal ik hier de compositie. Alles wat in mijn ogen iets toevoegt mag meedoen. Het beeld prikkelt misschien je fantasie, bij de vraatsporen in rottend hout kan je van alles verzinnen.
Herten met bewegingssnelheid
Twee herten en een sluitertijd van enkele seconden zorgen voor speelse figuren en een beeld dat hierdoor net iets spannender is.

Fotograferen begint bij het maken van plannen. Mijn hoofd zit vol met beelden die ik dolgraag nog eens zou willen maken. Daarvoor hoef ik trouwens niet per se verre reizen te maken. Het gros van de beelden is uiteindelijk ook te maken in mijn achtertuin de Veluwe.”

Veelvraat
Door de beweging te laten zien is het beeld veel dynamischer dan wanneer ik een snellere sluitertijd had gebruikt en deze veelvraat van neus tot staartpunt scherp was geweest.
11)Door het gebladerde heen fotograferen maakt het beeld spannender. Spel van scherp en onscherp accentueert mooi de blik van het dier
Door het gebladerde heen fotograferen maakt het beeld spannender. Spel van scherp en onscherp accentueert mooi de blik van het dier.

Tip van Henri:

  • Fotografeer dat wat jou raakt op een manier die jou aanspreekt(!)
    Dit klinkt misschien als een open deur, maar hoe vaak ben je niet voor een ander aan het fotograferen? Denk jij bij een goed gelukte opname niet meteen aan de reacties thuis of aan de likes die je met dit beeld zal ontvangen? Ieder mens is uniek, dus als jij naar je hart luistert worden je foto’s misschien ook uniek.

 

Fotografie: Henri van Vliet

 

6 reacties

  1. Compliment ook aan Roeselien voor de prachtige intro. Mooi Henri. Gigantisch ontwikkeld in een jaar of , ?, vijf? Of zijn het er al weer meer? Fijn dat je nog zo toegankelijk bent.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

6 reacties

  1. Compliment ook aan Roeselien voor de prachtige intro. Mooi Henri. Gigantisch ontwikkeld in een jaar of , ?, vijf? Of zijn het er al weer meer? Fijn dat je nog zo toegankelijk bent.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: