Menu

Onderdeel van Pixfactory

Ode aan de macrofotografie

Met het verlengde pinksterweekend ben ik naar de Brenne geweest. De ornithologische verslagen die ik daarover had gelezen deden mijn fantasie op hol slaan. Het zou een vogelfotografiefeest worden (vele kijkhutten, 150 tal soorten broedvogels ...). Algauw zou blijken dat de kloof tussen een vogel zien en een volwaardig ‘plaatje’ maken niet zo makkelijk te overbruggen is. De diverse ‘kijkhutten’ beloofden nochtans veel goeds.

Echter toegekomen leek de Brenne precies bezet oorlogsgebied á la Joegoslavië eind jaren negentig (remember Milošević). Het liep er vol met mannen van pet tot boots in camouflagepak. Hele busjes vogelfotografen werden er gedropt, allemaal ervan overtuigd hier hun beste foto ooit te maken. Allen goed voorzien van evenzo gecamoufleerde ‘bazooka raketlanceerder telelenzen’. Voor vele van die toeters was zelfs het kijkgat van de schuilhut te klein, waardoor ze onhandig met statief en lens halfweg de hut moesten staan om überhaupt een foto te kunnen maken. Sommigen hadden zelfs hun busje voorzien van de nodige (?) kaki camouflage. Vroeg me af of we hier in midden Frankrijk zaten of in het Maasai Mara NP in Kenya en op zoek waren naar de big 5.

Velen konden zo solliciteren om dienst te nemen in het befaamde franse ‘vreemdelingenlegioen’. Nog slagen voor de fysieke tests en klaar was kees. Dit laatste zou wellicht een serieus obstakel geweest zijn, want de zwaarte van de lens was meestal rechtevenredig met de buikomvang van de eigenaar. Je zag dan ook de fotografenpopulatie in de hutten afnemen naarmate de afstand van de kijkhut tot parking groter werd.

Overkill

Eens een plaatsje bemachtigd in de kijkhut, werd het principe gehuldigd van ‘plaatsverlopers zijn plaatsverkopers’. Sommigen speelden het dan ook slim en reserveerden diverse plaatsen door daar een rijstzak te leggen, wat verder een statief, nog wat verder een verrekijker…

De nervositeit steeg ten top toen ergens in een uithoek van de kijkhut, een ratelend ‘machinegeweer geklik’ werd afgevuurd. Alle hoofden wenden zich in de zelfde richting met vragende ogen of ze zopas de foto van de dag hadden gemist, een zweem van jaloezie stond op hun gezichten te lezen.

Algauw hield ik er de zaken voor bekeken. “Overkill” noem ik dat sfeertje.

Kijkhuttenontgoocheling

Gelukkig bracht mijn pas gekocht ‘oud model’ Tamron macrolens redding. Ideaal gebied om ze eens uit te proberen, want naast de vogels ook vele orchideeën, vlinders en ander moois te vinden.

Géén paracamouflagepak van doen, geen last van overbevolkte kijkhutten, te kleine kijkgaten, opdringerige collega fotografen… De volledige bloemen- of hooiweide is uw kijkhut. Zalig, ’s morgens vroeg alleen erop uit, zon zien opkomen en foto’s maken van de nog ‘bedauwde’ vlinders. Geen stress, niemand die uw plaats wil inpikken…

Ach, ééns de kijkhuttenontgoocheling wat verteerd koop ik misschien in augustus de nieuwe 200 – 600 mm Canon zoomlens (Canon Rumors), maar wellicht hou ik het op een setje voorzetlensjes voor op mijn Tamron …(en dit tot grote tevredenheid van moeder de vrouw).

Wil je verder lezen over macrofotografie?
Hier zetten we alles over macrofotografie voor je op een rij.

2 reacties

  1. Het Pinksterweekend lijkt me voor geen enkel beroemd natuurgebied het juiste moment om er eens een kijkje te gaan nemen.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

2 reacties

  1. Het Pinksterweekend lijkt me voor geen enkel beroemd natuurgebied het juiste moment om er eens een kijkje te gaan nemen.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: