Menu

Onderdeel van Pixfactory

Jakobskruiskruid

Deze zomerbloeier kleurt de bermen prachtig geel! Toch is niet iedereen even blij met Jakobskruiskruid. De plant bevat giftige stoffen die gevaarlijk zijn voor paarden en runderen. Zolang de planten bloeien zal het vee er niet van eten vanwege de vieze smaak. Maar eenmaal gedroogd proeven de dieren het jakobskruiskruid niet meer en kunnen ze na het eten ervan flink ziek van worden en zelfs doodgaan.
Een paard in een grasland vol jakobskruiskruid. Fotograaf: Ron Poot

Jakobskruiskruid is een rijzige plant, soms wel 1,5 meter hoog. Vanaf juni vallen ze op met hun felgele bloemen. De soort is de laatste decennia flink toegenomen, vooral op open zandige plaatsen. Ook is hij wel ingezaaid in bermen vanwege zijn attractieve verschijning. Een aparte variant kom je tegen in de duinen, dat is de ondersoort ‘dunense’.

De plant bevat alkaloiden, die bitter smaken. Geen wonder dat het vee de plant niet lust. De zebrarupsen van de Sint-Jacobsvlinder hebben daar echter geen last van. Zij vreten zich vol aan de planten en varen daar wel bij. Ofschoon de stengels soms volledig kaalgevreten zijn, lijkt de plant zich na een rupsenplaag toch goed te herstellen.

De plant is lid van de Asterfamilie (ook wel Composieten genoemd). Dat betekent dat de bloemen in werkelijkheid hoofdjes zijn, dat wil zeggen: samengesteld zijn uit een groep miniatuurbloempjes, bijeen gehouden door een groen bladachtig omwindsel. Er zijn twee soorten bloempjes te onderscheiden in het hoofdje: in het hart vind je de compacte buisbloemen, aan de rand de lange uitstralende lintbloemen. Na de bloei ontstaat vruchtpluis, dat verraadt de verwantschap met andere composieten zoals de overbekende paardenbloem.

Het blad van Jakobskruiskruid is erg kroezig. In het voorjaar kun je ze al makkelijk herkennen. Ze vormen dan opvallende rozetten.

Fototips

Jakobskruiskruid kan massaal voorkomen. Daar het flinke en rijkbloeiende planten zijn, decoreren ze het landschap. Voor landschapsfotografie zijn het daarom wel smaakmakers.

Ook de macrofotograaf kan uit de voeten. De afzonderlijke bloemen staan in losse tuilen bijeen. In het begin van de bloei vind je knoppen en net uitgekomen bloemen bij elkaar, wat een aardig patroon kan opleveren.

De bloemen zijn fel geel. Dat kan lastig zijn bij het belichten, geel loopt bij fel licht nogal makkelijk dicht waardoor details verloren gaan. Wat onderbelichten of afschermen van al te fel zonlicht kan daarbij helpen.

Als je jakobskruiskruid vindt, moet je ook even op zoek naar de zebrarupsen. Met hun zwart-oranjegele patroon en losse witte haren zijn ze erg leuk om op de foto te zetten. Als je even let op de aanwezigheid van opvallend kale stengels vind je ze snel genoeg. Maak gebruik van de gele bloemkleuren in de achtergrond, die goed passen bij de kleur van de rups. De witte haren op de rups vallen misschien niet meteen op, toch vormen ze een leuk detail op je foto. Let er op dat je meerdere haren tegelijk in de scherpte hebt, zodat de aandacht er op valt. Allemaal scherp zal niet lukken, want ze staan alle kanten op.

Leefomgeving

Bermen, open graslanden, randen, natuurterreinen, duinen.

Vindtijd

Bloeit van juni tot oktober.

Bescherming

Niet beschermd.

Kwetsbaarheid

Niet kwetsbaar, de soort is de laatste jaren juist sterk uitgebreid.

En dan nog dit!

De plant is genoemd naar Sint-Jacob, de beschermheilige van de paarden. Wel een beetje wrang, want juist voor paarden is de plant erg giftig.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: