Bidden voor het eten.
De jachttechniek van de visarend is spectaculair. Op grote hoogte (tot wel 70 meter hoog) hangt de vogel zo stil mogelijk – vaak biddend – boven het water. Na het zien van een vis die tot maximaal 1 meter diep zwemt, duikt de vogel als een raket naar beneden. Op het laatst strekt hij zijn lange poten met wijd geopende klauwen naar voren en klapt met donderend geweld het water in. Een enorme vloedgolf van water spat omhoog. Vaak zie je meteen na dit moment de vogel met zijn kop boven het water uit en zijn vleugels uitgespreid een beetje dwaas om zich heen kijken. Het lijkt wel of hij dit moment gebruikt om in te schatten of de prooi misschien te groot is. Wanneer dit het geval is, laat hij de vis wijselijke los. Er doen spectaculaire verhalen de ronde van verdrinkende visarenden omdat hun klauwen niet geopend kunnen worden direct na de impact. Dit klopt natuurlijk niet. Wat aangenomen wordt is dat de klauwen en de lange nagels misschien wel eens vast kunnen zitten in de ribben of graten van de vis. Na dit moment van bezinning probeert de visarend uit het water op te stijgen. Er volgt weer een hoop gespetter. Eenmaal in de lucht wordt de vis zo gemanouvreerd dat de kop naar voren gericht is en vliegt de vogel met zijn maaltje naar een rustig plekje (bijvoorbeeld een dode boom) om de vis op te eten.
2 reacties
Mooi artikel en foto’s! Komende weken ga ik zeker proberen deze vogel weer te platen. Het is een prachtig gezicht om ze aan het werk te zien.
Dank voor je reactie Erik. Geniet ze! Ik ga het ook weer proberen. Groeten, Arno