Sinds kort beschik ik over een middenformaat camera met een resolutie van 51 megapixels. Langzaam lijken we het tijdperk van ‘normaal werkbare’ resoluties achter ons te laten. Zo bestaat er bijvoorbeeld ook al een 100 megapixel camera. Altijd leuk, een paar pixels meer denk je nu misschien. Maar is dat wel zo?
Eerder schreef ik een artikel over de zin- en onzin van al die megapixels, die in mijn ogen zelden nodig zullen zijn. Ik zie liever een camera die bijvoorbeeld uitblinkt in dynamisch bereik. Waar rekening mee te houden als je nu wel over een dergelijk aantal pixels beschikt?
Enorm zware bestanden
Een RAW-bestand van 51 megapixel is gemiddeld zo’n 110 MB! Dat heeft een aantal gevolgen. Allereerst heb je een groot geheugenkaartje nodig, anders ben je snel klaar met fotograferen. Dat geheugenkaartje moet ook erg snel zijn, aangezien het wegschrijven van dergelijke bestanden geen sinecure is. Thuis geldt hetzelfde voor je computer. Het kost wat rekenkracht om dergelijke foto’s onder handen te nemen, laat staan wanneer je bijvoorbeeld een panorama gaat maken… En natuurlijk vreten dergelijke bestanden opslagruimte.
Je ziet alles
Extreme resoluties tonen details die anders verborgen blijven. Dat betekent echter ook dat iedere fractie van beweging zichtbaar wordt, zowel eigen beweging als beweging van je onderwerp. Normaal gebruik je het geheugensteuntje 1 / mm brandpuntsafstand van je objectief = maximale sluitertijd voor het uit de hand fotograferen. Zit je op 100 millimeter, dan geldt dus een maximale sluitertijd van 1/100 seconde. Hou bij dergelijke resoluties veiligheidshalve maar het dubbele aan, in dit geval 1/200 seconde. Ook ieder zuchtje wind e.d. wordt zichtbaar in je foto.
Ben je overigens benieuwd naar alle eerste ervaringen met de middenformaat camera, klik dan hier.
Geef een reactie