Op zoek naar een avontuurlijk beeld
Ik ging op zoek naar strandlopers die vaak op de basaltblokken van de pier foerageren of daar aan het uitrusten zijn. Na een klein stukje lopen kwam ik al wat groepjes tegen waar ik me een tijdje mee vermaakt heb. Ik zag dat verder richting het einde van de pier de golven ver boven de stenen uit “spoten” en had hierbij wel wat leuke ideeën in mijn hoofd zitten. Zodoende daar naar toe gelopen en gewacht tot in dit geval de paarse strandlopers voor de woeste zee gingen foerageren. Toen ze hier eenmaal arriveerden nam ik zelf ook plaats tussen de basaltblokken en lag schuin over een blok heen om goed naar beneden te kunnen fotograferen. Doordat de blokken daar niet allemaal precies recht liggen liepen deze paarse strandlopers schuin omhoog waardoor dit een avontuurlijke foto werd in mijn ogen.
Apparatuur en instellingen
Mijn apparatuur op dat moment was een Canon EOS 50D met een 100-400mm (eerste versie). Ik koos deze lens, omdat voor mij de zoomfunctie erg belangrijk is bij fotografie. Ik heb graag wat meer ‘vrijheid’ in het kiezen van mijn compositie en de ruimte in de foto. Deze foto heb ik op 150mm gemaakt. Als sluitertijd koos ik voor 1/1000 sec. bij een diafragma f/8 en de ISO op 400.
Compositie in zwart-wit
Het heeft wel even geduurd voordat ik een beeld had waarvan ik dacht: Hé, dit is het! Vooral het inschatten van hoe hoog en wanneer de spetters kwamen bleef lastig natuurlijk. Soms werden de spetters net ‘afgesneden’ aan de bovenrand van de foto. De paarse strandlopers waren ook nog niet heel mooi in beeld. Ook kwam ik er achter dat het in zwart/wit beter zou uitkomen.
Nu kwamen de foto’s waar alles al wat meer op zijn plek viel. De spetters waren minder afgesneden van de bovenrand, omdat ik de camera nu iets hoger gericht hield. Alleen de houding van de vogels zou nog beter kunnen. Dit viel op de uiteindelijke foto goed samen. De vogels liepen schuin omhoog het beeld uit. Met de “woestenij” achter hen. Zo werd het uiteindelijk een avontuurlijk plaatje.
Dit avontuurlijke effect werd nog meer versterkt doordat ik de foto naar zwart-wit omzette. Ik heb de compositie bewust zo gekozen dat je ziet welk stuk ze al gehad hebben, maar niet het deel dat ze nog moeten lopen. Daardoor lijkt het alsof de paarse strandlopers al een lange weg gehad hebben in een woeste storm. Dat kwam voor mij het beste over in dit geval. Achter al het stuivende water zie je ook de zee zelf nog liggen. Door het soppende water kreeg ik hier ook mooie figuren in terug.
Winnaar in de categorie jongeren tot 18 jaar van de Groene Camera 2018, dé fotoprijs voor natuurfotografen uit Nederland en België.
Het juryrapport omschreef de foto als volgt: Een ogenschijnlijk normaal tafereel dat we langs de kust vaak zien; strandlopers op betonblokken langs de kust. Wat daarentegen knap is gedaan dat door timing en uitsnede een spannende foto van twee strandlopers is ontstaan. Het spattende water maakt de vogels kwetsbaar maar ook heel sterk omdat ze, hoe klein ook, toch bestand zijn tegen de elementen van de natuur.
3 reacties
Ik vind het ook een prachtige mix van kwetsbaar en dapper!
vind ik persoonlijk een heel mooie foto en ook het bewijs dat bij vogelnatuurfotografie niet altijd de zware kanonnen moeten bovengehaald worden. Sterke foto!
Martin Carels
http://www.bloggen.be/martin2016/
Leuk om te horen Martin!