Rondreis Georgië (2)

Ushguli

De eerste dag besloten we naar Ushguli te rijden en het dorp met de vele wachttorens te bezoeken en ook de gletsjer. De afstand van Mestia naar Ushguli is 40 km, echter het kost ruim 4 uur om er te komen, aangezien na een paar kilometer de verharde weg ophoudt en overgaat in smalle zangwegen. Ushguli bestaat eigenlijk uit 4 dorpjes gelegen op een hoogte van 2100 meter aan de voet van de berg Shkhara, een van de hoogste bergen uit de Kaukasus.

De bergtoppen zijn hier ca 5200 meter, de hoogste top is die van de berg Elbroes met ruim 5600 meter, de hoogste berg van Europa.

Elbroes in 3D door Asybaris01 – Topographic data SRTM from NASA and World Imagery, Publiek domein, Koppeling

Tijd om terug te gaan rijden, want het is al na 3 uur en we willen niet in het donker langs de bergranden rijden. Onderweg valt er vast nog wel te genieten van een paar mooie vergezichten.

On Top of the World

De volgende dag stond in het teken van een bezoek aan de Kaukasus en op ieders advies hadden we iemand ingehuurd om ons naar boven te rijden. We zouden uiteindelijk boven de 3500 meter komen en de wegen waren hier nog smaller en gevaarlijker, uiteindelijk een verstandige keuze dit te doen. Eenmaal boven de boomgrens ongeveer bij 2200 meter is het nog verder omhoog tot we ca 2800 meter bereiken. We voelen ons hier echt On Top of the World met al die hoge bergen om ons heen.

Chalaadi Trail

De volgende dag besluiten we de omgeving van Mestia te verkennen om daarna uit te gaan komen bij de toegang tot de Chalaadi Trail die ons dan bij de gletsjer zal brengen. Hier wordt druk gewerkt aan de aanleg van een pijpleiding, waardoor de weg niet toegankelijk is en het lastig wordt de auto te parkeren. Maar iets hoger tussen de bomen lukt het dan toch de auto neer te zetten, met dank aan de 4 wheel drive.

Het is een tocht met verschillende trajecten, van bos tot bos met woeste bergstromen er door heen tot op een hoog gelegen vlakte waarna je de gletsjer kunt betreden. Het is een behoorlijke klim, waarbij het niet altijd duidelijk is waar je naar toe moet, en het is oppassen met gladde ondergrond en losliggende stenen. Maar de natuur is simpelweg schitterend, het is al in de middag en de zon hangt al lager, wat het schouwspel mooier maakt.

Martvili

We verlaten Mestia richting Martvili via dezelfde route over de Jvari pas en maken een tussenstop bij de Dadiani Palaces. De 3 gebouwen van de Dadiani Palaces zijn anders dan je verwacht altijd bedoeld en gebruikt als museum en bevat een aantal belangrijke stukken uit de geschiedenis van Georgië.

We hadden mooie foto’s gezien van de Martvilli Canyon en verheugden ons hier echt op, maar we werden teleurgesteld. Martvilli Canyon is een mooi, maar erg klein gebied wat in het kader van natuurbescherming is afgesloten en waar toegang voor moet worden betaald. Toeristen betalen 2 x zoveel als Georgiërs zelf.

Maar het kon niet zo zijn dachten we dat er in de omgeving nergens iets dergelijks te vinden zou zijn. We hoorden al dat er nog ergens een waterval moest zijn. Het bleek een goed bewaard geheim tussen de vele commerciële bedrijven die je er voor veel geld wel heen wilden brengen.

We hadden toch nog een hele dag en volgende ochtend gepland dus we besloten zelf op zoek te gaan. We hadden niet voor niets een 4 wheel drive gehuurd tenslotte. Zo gezegd, zo gedaan dus op de gok op weg. Na vele malen verkeerd te zijn gereden zagen we een heel klein bordje met waterval 3 kilometer. Die 3 kilometer bleken niet te kloppen dat waren er meer 15 maar we vonden de waterval wel.

Kutaisi

De volgende dag vertrokken we richting Kutaisi waar we een goede anderhalve dag zouden blijven, tijd om ook de stad te bekijken en misschien de omgeving.

Vandaag zouden we Kutaisi verlaten, maar we wilden de Bagrati kathedraal nog bezoeken, een 11e-eeuwse kathedraal in de Georgische plaats Kutaisi. De Bagrati kathedraal werd gebouwd in de eerste jaren van de 11e eeuw op de Oekimerioni-heuvel, in opdracht van en genoemd naar koning Bagrat III.

De vakantie begint op haar einde te lopen want we zijn nu op weg naar Akhaltsikhe in de buurt van Borjomi dat bekend staat om het mineraalrijke bronwater wat daar al decennia wordt gewonnen. Borjomi ligt ook in een groot natuurgebied waar je veel kunt ondernemen. Het heet een park maar het is veel meer, je kunt er dagen in doorbrengen. Iets wat we vooraf beter hadden moeten ontdekken dan hadden we Martvilli Canyon overgeslagen.

Rabath Fortress

In de ochtend stond een bezoek gepland aan het Rabath Fortress, de oorsprong van het fort ligt al in de 9e eeuw en was toen Lomisa Castle genoemd. Het is destijds gebouwd door de Ottomanen.

Het fort en de aangrenzende gebouwen werden in 2011-2012 uitgebreid verbouwd en gerenoveerd om meer toeristen naar het gebied te trekken. Het moet gezegd worden dat het fort veel aantrekkelijker is, dan wanneer het als ruïne bewaard zou zijn gebleven. Men heeft er bewust voor gekozen zichtbaar te houden wat oud (echt) is en wat is gerenoveerd. Ik had het niet verwacht, maar we zijn hier toch ruim een hele ochtend gebleven, mede dank zij de goede gids die we hadden.

Later in de middag vertrokken we weer richting Tbilisi, waarbij we op een bepaald moment het idee kregen dat we door India reden, zo druk en smerig was het er. Gelukkig kwamen we later op de 2e doorgaande weg van Georgië terecht, de snelweg van de Zwarte Zee richting Tbilisi.

Weer aangekomen in hetzelfde hotel in Tbilisi hebben we de auto helemaal uitgepakt, want die zou het verhuurbedrijf in de avond komen ophalen. Ik was erg benieuwd of ik de borg die ik betaald had terug zou krijgen. Het kostte enige moeite, maar uiteindelijk kregen we alles terug. Daar had ik eerlijk gezegd niet op gerekend en het bedrag maar alvast als risico in de huur gestopt.
Het was een beetje een afscheid van de vakantie, hoewel we nog 1 dag in Tbilisi zouden blijven, want de auto had ons werkelijk door heel Georgië gebracht op de meest onherbergzame plekken door modder, stenen en water heen en heeft ons nooit een moment in de steek gelaten.

Dit was onze laatste hele dag in Georgië en Tbilisi, want we zouden pas na middernacht vertrekken, iets van 3 uur ’s nachts lokale tijd. We hadden al zoveel gezien dat zoveel indruk op ons had gemaakt dat we besloten er een rustige dag van te maken en nu toch eens gebruik gaan maken van dat waar de stad haar naam aan dankt. Tbilisi betekent “warm waterbron” wat slaat op de al eeuwen in gebruik zijnde zwavelhoudende waterbronnen die je beloven dat het gezond is voor huid en lichaam. Er bevinden zich in het centrum van de stad een aantal van deze badhuizen die een kenmerkende koepelachtige bouw hebben.

En met dit bezoek en natuurlijk nog een heerlijk diner was er een einde gekomen aan onze bijna 3 weken durende reis. Een reis die een enorme indruk op ons heeft achtergelaten al direct vanaf het begin en waarvan we zoveel foto’s hebben gemaakt, en ook eigenlijk nog veel meer niet, simpelweg omdat het niet altijd kon om foto’s te maken.

Wij realiseren ons dat we een reis gemaakt hebben die we niet hadden kunnen maken als Juliya geen Russisch had gesproken, want we hadden hierdoor alle vrijheid om te gaan en staan waar we wilden, zonder dat we steeds een gids met auto zouden hebben moeten huren.

Het bleek ook een heel ander land dan we verwacht hadden, ondanks dat we dachten ons goed voorbereid te hebben. Het is een mengeling van culturen wat te verwachten is als je naar de historie van het land kijkt met ongelooflijk aardige en behulpzame mensen. We hebben ons er geen moment ongemakkelijk gevoeld.

Overal is prachtige natuur te vinden en bergen zijn altijd zichtbaar. Maar er is ook veel vervuiling, veel rommel en steden waarbij je denkt ‘waar zijn we terecht gekomen’. Dit staat dan vaak in contrast met de natuur die je overal vindt, zodra je ook maar gewoon van de weg af rijdt. Maar het maakt de beleving wel anders, niet minder maar anders.

Wat in ieder geval voor ons geweldig heeft gewerkt is het huren van een 4 wheel drive, dat raad ik iedereen aan. De wegen zoals wij ze kennen bestaan eigenlijk niet in Georgië. Of ze houden zo maar op en gaan verder in zandpaden waar je dan toch met een gewone auto vastloopt. Voor ons was deze auto het succes van deze vakantie in die zin dat de beleving van Georgië echt bijzonder was.

Wij gaan zeker nog een keer terug, maar realiseren ons dat wat wij nu hebben gedaan dan niet meer zo zal zijn door natuur die wordt verwoest ten behoeve van wegen en parkeervoorzieningen, dan dus geen 4 uur meer door de modder rijden om in de Kaukasus te komen via een Jvari pas. En dat doet dan toch af aan de beleving die we nu hebben gehad. Wil je Georgië zien zoals het is, wacht niet te lang en ga gewoon, je krijgt er geen spijt van.

Voor het eerste deel van het verslag van onze reis door Georgië klik hier.