Dertig jaar geleden begon Astrid Kant (1965) aan haar grootste reddingsoperatie ooit: het opvoeren van het aantal vliegvlugge weidevogelkuikens in Nederland. De fotografie bleek hierbij een tovermiddel. In het voorjaar heeft zij meerdere schuilhutten in gebruik. Ze geeft lezingen, laat beelden zien en vertelt het verhaal zodat het voor iedereen tastbaar wordt. Popularisatie noemt zij dat. Elke foto die zij neemt heeft een doel: bescherming. Pas als men begrijpt hoe de weidevogels leven en overleven is bescherming ineens een stuk eenvoudiger. We kunnen Astrid Kant met recht een fotograaf met een missie noemen.