Riet Pijnappels schreef ons:
Half december verbleef ik 3 dagen op Helgoland. Het Duitse eiland in de Noordzee is vooral ’s winters populaire bij natuurfotografen. Want dan worden de zeehondenpups geboren. En wat nergens anders mag, – zeker in ons land niet! – mag hier wel. Je mag het unieke spektakel van zeer dichtbij bewonderen. Je mag als het ware de kraamkamer binnentreden. En met je neus boven de wieg gaan hangen.
Ik heb prachtige foto’s gemaakt. Van schattige, pasgeboren pups. Met hun donzige witte vacht, hun grote donkere puppy-ogen, zogend bij hun moeder, en zelfs met de navelstreng eraan. Ze waren om op te vreten.
Ben ik er blij mee? Nee. Erger nog, ik zit met een dikke, dubbele knoop in mijn maag. Al vanaf de eerste dag bekroop mij een naar gevoel. Dat werd de dagen daarop alleen maar erger. Ik kon – net als alle andere fotografen – de verleiding moeilijk weerstaan. Alles voor het plaatje toch? Maar het is niet goed. Sterker nog, het is fout. En bizar dat het toegestaan is.De maatregel om 30 meter afstand te houden is onmogelijk en onhoudbaar. Overal op het strand liggen zeehonden met hun pups. Langs de wandelpaden, bij de ingangen, in de branding, bij de rotsen en in de duinen. Overal worden pups geboren en gezoogd. Fotografen kruipen er bijna bovenop en er worden zelfs selfies gemaakt met jonkies. Moeders kunnen niet bij hun jong komen omdat er een cordon van plaatjesmakers om heen ligt. De gefrustreerde strandwachten waarschuwen de hele dag, maar zijn niet in staat om het in goede banen te leiden.
Hier worden (bewust en onbewust) grenzen overschreden. Nogmaals, ik ben daar ook schuldig aan. Maar ik had tegen mezelf beschermd moeten worden. Volgens mij is er maar één goede oplossing: de stranden moeten tijdens de geboorte- en zoogperiode worden afgesloten. De dieren moeten in deze kwetsbare tijd met rust gelaten worden.
Of dat gaat gebeuren is zeer de vraag. Fotografen brengen immers geld in het laatje. Daarom moeten we zelf de verantwoordelijkheid nemen. Dit kan echt niet door de beugel. Niet als je behalve natuurfotograaf ook een natuurliefhebber bent. Daarom is er maar één conclusie mogelijk.
Zeehondenbabies fotograferen op Helgoland: niet (meer) doen!
25 reacties
Eindelijk, eindelijk! Geweldig Riet! Je hebt veel losgemaakt. Het lijkt me een goed idee om dit soort foto’s te disliken.
Een ander ding, naast deze ellendige verstoring is, dat die fotograaf, uiteindelijk een gewone registratie maakt en al die andere fotografen na-aapt. Laten we ons best doen om creatieve, unieke platen te maken en kwetsbare dieren, vegetaties (op je buik tussen de boshyacinten) en landschappen te respecteren. Natuurfotografen zijn toch geen “plezierjagers”?
Ik wilde er ook heen. Bedenk me nu na dit bericht, dan maar geen spectaculaire foto. Je moet jezelf niet in een situatie brengen waar je je later voor schaamt. Afsluiten dat strandgedeelte. Maar hoe zouden “wij” dat kunnen realiseren? Ik moet denken aan de Veluwe wanneer fotografen massaal uitlopen voor het burlen. Allemaal achter een hek.
Ik ben van mening dat Riet er goed aan heeft gedaan dit onder de aandacht te brengen.
Hi Riet,
Ik wilde je even bedanken voor dit artikel. (ik ben er nooit geweest, heb ook geen idee hoe het er daar aan toe gaat, maar dit klinkt als iets dat je niet moet willen) Super dat je het lef hebt getoond dit aan te kaarten en met succes want het wordt goed gelezen en bekeken dus hopelijk leidt dit uiteindelijk tot verbetering….
Je hebt in ieder geval IETS gedaan, top.
Groetjes,
Roeselien