Menu

Onderdeel van Pixfactory

Deze zomer veel meer dan geel

De zomer begint bij mij altijd met het beeld van Franse velden vol van het geel van de zonnebloemen. Velden doorsneden door wegen waarover mannen op fietsen jagen op een gele trui. Dit jaar lijkt het Nationaal Park Hollandse Duinen (i.o.) ook voor de kleur geel te hebben gekozen. Langs de paden staat volop geel walstro, teunisbloem, koningskaars, zwarte toorts, bezemkruiskruid en jacobskruiskruid. Ja, ik leg, om in wielertermen te blijven, die Franse velden er gelijk maar op*. Niet één monotoon geel veld met zonnebloemen. Nee, de Hollandse Duinen scoren met een veelsoortig palet aan gelen. En dan heb ik het nog niet eens over de steunkleur paars die slangenkruid, kleine steentijm en kruisbladgentiaan ons bieden.
Geel walstro kleurt Hollands Duin. Fotograaf: Mark Kras

Kruisbladgentiaan

Dit is een bijzondere soort. Niet een soort die velden kleurt maar juist één die heel bescheiden op noordhellingen staat te pronken. Dit jaar heb ik me voorgenomen om eens een mooie foto van deze zeldzame soort te maken. Dat is best lastig omdat ik al snel de neiging heb om de focus te leggen op het kruisbladige van de soort. Als taalgevoelige boswachter heb ik dat al snel. Boomleeuweriken moeten in een boom zitten, graspiepers in het gras, zeearend boven zee en visarenden hebben vis in de klauwen. Het is een gekke afwijking. Een soort strijd tussen je hersenen en je ogen.

Kruisbladgentiaan doet zijn naam eer aan. Fotograaf: Mark Kras

De kruisbladgentiaan is een zeer zeldzame soort in Nederland. Je vindt ze alleen in de duinen en een enkel plekje in Limburg. Ooit waren de aantallen zo groot dat een vlinder zich op deze soort specialiseerde; het duingentiaanblauwtje. Helaas, de allerlaatste waarneming was in Meijendel in 1979. De unieke soort voor Nederland is nu dus uitgestorven. Gelukkig gaat het met de plant beter en is het één van de iconische soorten van Nationaal Park Hollandse Duinen. Reden dus om er dit jaar eens bijzondere aandacht aan te besteden en er die oogstrelende foto van te maken.

Plant als uitdaging

Ik ben als vogelfotograaf begonnen. Na een aantal jaar in de Zuid-Hollandse duinen te werken ging ik natuurfotografie steeds meer gebruiken om bezoekers en belangstellingen deelgenoot te maken van de enorme rijkdom die dit gebied herbergt. Met zo’n vijf miljoen bezoekers per jaar is het vooral mijn doel om een bezoek te verrijken met wat verdieping. Zo groeit, is mijn stellige overtuiging, de waardering en kennis. En daarmee het draagvlak voor en dus de bescherming van dit geweldige natuurgebied midden in de Randstad.
Als vogelfotograaf wilde ik altijd de zon in de rug om zeker te zijn van een mooi beeld van een vogel. Maar nu moet ik meer en meer fotografiedisciplines benutten, een oogstrelende foto van een plant is dan een mooie uitdaging.

Kruisbladgentiaan een bijzondere schoonheid. Fotograaf: Mark Kras

Blijer dan van Frans geel

Behalve paarse zeldzaamheid is er ook de witte overtreffende trap qua zeldzaamheid: liggend bergvlas. Dit minuscule plantje werd in 1976 ontdekt nabij Katwijk, als enige vindplaats in Nederland. De afgelopen jaren is veel onderzoek gedaan en zijn beheermaatregelen getroffen om de plant te behouden. Dat lijkt succesvol, want onlangs is een mooie, uitgebreide groeiplaats ontdekt waar zelfs een plant stond van reusachtige afmetingen, namelijk wel tien centimeter hoog. En daar word ik dan weer blijer van dan van het Franse eentonig geel. De zomer is wat mij betreft namelijk het seizoen van zeldzaam veelsoortige en kleurrijke beelden.

Extensieve betreding

Zo’n kleine plant zelf in ‘reusachtig’ verschijnen biedt weer een andere fotografische uitdaging. Om een mooi beeld te krijgen moet de camera op, of haast nog liever in, de grond. Een hele puzzel als je niet de zeldzaamheden die hier staan wilt beschadigen. Elke keer weer verbaas ik me over de rijkdom per vierkante meter en soms zelfs decimeter in dit gebied. Dus de uitdaging aangegaan en op wat grotere afstand een beeld gemaakt waarbij de kleine bloem tussen de coulissen door piept. Overigens staat het liggend bergvlas op een plek die niet voor publiek toegankelijk is. Dat betekent echter niet dat er niemand mag komen. We hebben in een gebruiksovereenkomst goede afspraken opgenomen met de plaatselijke scouting over betreding buiten het broedseizoen met groepen. De natuur van dit zogenaamde zeedorpenlandschap is namelijk gebaat bij extensieve betreding. Die kunnen we zo mooi in de hand houden.

Doorkijkje naar Liggend bergvlas. Fotograaf: Mark Kras

Metaaldetectoren

In het broedseizoen is het gebied dicht en krijgen de zeldzaamheden de kans om in alle rust zaad te zetten. Iets wat niet altijd wordt gerespecteerd. Zo hebben we regelmatig mannen met metaaldetectoren die gaatjes komen graven in de duinen. Naast dat graven in een dergelijk gebied leidt tot ernstige natuurverstoring is het ook een dure hobby. Niet alleen als de schatzoeker tegen de lamp loopt, maar ook voor de belastingbetaler. De vondst van munitie en het daaropvolgend gecontroleerd verwijderen met inzet van EOD, ambulances, brandweer, politie en boswachters gaat op namelijk kosten van de gemeente.

Metaaldetector mannen. Fotograaf: Mark Kras

TV opnames

Zo rol ik eigenlijk in andere zaken die met name in de zomer plaatsvinden, zoals tv- en filmopnamen. Zowel landelijke als regionale omroepen doen regelmatig een beroep op de boswachter om nieuws te duiden of excursies aan te kondigen. Denk aan toelichtingen over plaagbeesten als teken, bastaardsatijnrupsen en eikenprocessierupsen of bijzondere reportages over de Grote Vijf duinsafari’s of bunkerexcursies. Omdat dit een belangrijk deel van mijn werk is, grijp ik de gelegenheid aan om foto’s en filmpjes te schieten van hoe zo’n uitzending tot stand komt. Daarbij moet ik dan wel afstemmen wat wanneer de media in mag. Je wilt immers niet het gras voor de voeten van de journalist wegmaaien maar juist elkaar versterken. En van vogel- en plantfotografie beland ik dan plots weer in de reportage- en portretfotografie.

Opname voor het programma Knooppunt. Fotograaf: Mark Kras

Bioscoopfilm

Niet altijd heb ik een rol voor de camera. De laatste weken ben ik voor de productie van een bioscoopfilm op pad geweest om verschillende locaties te beoordelen op hun geschiktheid. Allerlei disciplines hebben dan hun eisen en wensen. De lichtman wil lichtbronnen en aggregaten plaatsen, de cameraman wil de mooiste beelden, de grimeur wil dicht bij de filmlocatie zitten, de bouwer zoekt naar mogelijkheden om bouwsels of attributen toe te voegen aan de locatie. Het is een stevige puzzel die steeds getoetst moet worden aan de impact die het heeft op de natuur. Maar ook de belasting van de infrastructuur en de overlast voor bezoekers komen aan de orde. Langzaam maar zeker wordt de puzzel gelegd en door goed overleg en respect voor elkaars belangen komen we vaak tot mooie dingen. Een proces waarbij de fotofunctie van mijn telefoons weer goed van pas komt. Want ook werken aan dit soort zomerbeelden is boswachterswerk en vindt zijn weg naar Instagram en Twitter.

De zomer zit dus vol veelsoortige beelden en brengt heel wat prachtige kleur in mijn werk.

Locatiebezoek voor de Nederlandse bioscoopfilm: “Piraten van Hiernaast”. Fotograaf: Mark Kras

* Iemand erop leggen = het tempo verhogen zodat iemand hard moet werken om in het wiel te blijven

Wil je verder lezen over macrofotografie?
Hier zetten we alles over macrofotografie voor je op een rij.

Eén reactie

  1. Mooie en informatieve column, mooie combi ook, fotografie en educatie en het creëren van een grotere betrokkenheid van mensen bij de natuur . Met het toenemen van de zichtbaarheid wordt – wellicht – ook de behoedzaamheid van de gebruikers/bezoekers vergroot. Mooie foto’s ook trouwens :).

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Eén reactie

  1. Mooie en informatieve column, mooie combi ook, fotografie en educatie en het creëren van een grotere betrokkenheid van mensen bij de natuur . Met het toenemen van de zichtbaarheid wordt – wellicht – ook de behoedzaamheid van de gebruikers/bezoekers vergroot. Mooie foto’s ook trouwens :).

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: