Dood aan alle vleermuizen!

Pest control

Heb je de wenkbrauwen even opgehaald tijdens het lezen van de intro? Tja, geloof het of niet maar bovenstaande gedachtegang kom je dus echt tegen op onze alomtegenwoordige ‘social media’. Experts aan het woord, met de waarheid in pacht en hun klavier in de aanslag lossen ze dit Corona-probleem wel even op. Weg met die vleermuizen dus! Oorzaak en gevolg vinden ze nu even niet belangrijk. Begrippen als biologie, ecologie, ecosysteem,… ze kennen die woorden hoor. Ze gebruiken die woorden zelfs regelmatig in hun pleidooien. Zelden te pas en meestal te onpas, maar dat is nu ook even niet belangrijk. En niet alleen bij die vieze vleermuizen hoor. Doet er zich één of ander probleem voor? Geen probleem… ze spuiten het kapot, trappen het plat of schieten het af. Zelfs al is het eigenlijk nog niet echt een probleem. Preventie ten top! En alles onder de noemer ‘pest control’. Noem het een pest, en je komt er mee weg nietwaar?

Ecologen zijn het

Zolang deze klavier-wetenschappers vanuit hun zolderkamertje onzin blijven spuien, stoort het me slechts een beetje. Erger wordt het als ze effectief actie gaan ondernemen en de natuur een ‘handje gaan helpen’ en aan pestbestrijding gaan doen. Zo lees ik op Facebook dat er kleverige strips rondom bomen worden aangebracht bij de bestrijding tegen processierupsen. Die strips kleven zo fel dat ik foto’s zie passeren van allerlei kleine vogeltjes tot zelfs een grote bonte specht die er in blijven plakken en zo ter dood worden veroordeeld. Als die kleine vogeltjes niet dood vallen door het eten van vergiftigde buxusmot-rupsen, plakken ze wel ergens aan een boom… Ik heb de naam eens opgezocht van die kleefstrips en blijkbaar noemt het een ‘ECOstyle boom lijmband’. Die ‘ECO’ heb ik trouwens niet zelf in hoofdletters gezet om de ironie te benadrukken hoor… nee, dat hebben ze zelf al gedaan. Ze beschrijven het verder als een natuurlijke barrière waar het ongedierte niet overheen komt. Een natuurlijke barrière. Natuurlijke? Aha, vandaar die ECO. Nu begrijp ik het… natuurlijk!

Hou het simpel

En die haren van die processierupsen… ja, die branden. Ik kan er van mee spreken. Als natuurarbeider op de Kalmthoutse heide kom ik het zeker al wel eens tegen. Een tip: als je takken van eiken opruimt, doe dan niet als ik maar draag handschoenen en een T-shirt met lange mouwen… Ga je picknicken onder een eik, kijk even omhoog en kies eventueel een andere. Simpel hè.

We hebben boven de poort van onze werkloods ook eens een nest van hoornaars gehad. En die poort moest wel elke dag open om onze terreinwagen buiten te rijden. Een tip: doe de poort zachtjes open en dicht… Hoe simpel kan het zijn. Ok, ik geef het toe, ik verbloem het misschien een beetje en we moeten ook niet in sprookjes geloven hè. Hoornaars kunnen bij hun nest, en zeker als ze zich bedreigd voelen, zeer agressief worden. Uiteraard. Ook al meegemaakt hoor. En een groot nest processierupsen in de enige boom in je tuin… zeker niet aangenaam. Maar ga alstublieft eerst even na of jouw ‘probleem’ of ‘pest’ er ook effectief één is. Probeer eens of je jezelf misschien kan aanpassen aan een situatie voor je begint te spuiten, branden, vergiftigen en uitroeien. Misschien is er een veel simpelere, langdurige, effectievere oplossing…

Een quote

Geen tekst, enkel een quote. Tijd om zelf even na te denken over de betekenis van de quote, maar ook over het verband met deze column en vooral de titel van de column… ‘’Looking at life from a different perspective makes you realize that it’s not the deer crossing the road, rather it’s the road that is crossing the forest.’’ Ik wilde de quote niet aanpassen, maar met een zwijn lukt het dus ook hoor…

Communiceer met de natuur

Heb je last van teveel konijnen, verwelkom dan de vos en de wolf. Zijn er volgens jou teveel duiven of muizen, hang dan nestkasten op voor slechtvalk of kerkuil. En zit je huis vol muggen en vliegen, zuig dan eens niet elke spin op met de stofzuiger.

De natuur streeft naar een steeds evoluerend evenwicht. Een evenwicht dat het dus nooit zal bereiken. Laten we onszelf niet wijs maken dat wij dat dan wel kunnen. Niet in ons huis, niet in onze tuin, niet in onze natuurreservaten, nergens. En laten we zeker de strijd niet aangaan, want die verliezen we. Sowieso. Ja, jij ook… Probeer daarentegen eens in communicatie te gaan met de natuur en streef naar langdurige oplossingen. En besef dat er niet zoiets bestaat als ongedierte of onkruid… alles heeft z’n plek, z’n waarde, z’n nut. Leve de netels en de distels, leve de muggen en de vliegen en de spinnen, en bovenal… leve de vleermuizen!