Menu

Onderdeel van Pixfactory

Een onbeweeglijk plaatshert

Zondagochtend twaalf oktober. Het was flink koud vannacht, maar volgens de weerberichten zou het een heldere, zonnige dag worden. Ideale omstandigheden dus voor mooi licht en misschien zelfs zonneharpen. En inderdaad, als ik even later over de vochtige velden tuur hangt hier een mooie laag mist.
edelhert zekeren

Nauwelijks zichtbaar in de mist herken ik een roedel edelherten. Dit roedel bestaat uit vrouwelijke herten (hinden) en een enkele spitser. Het grote plaatshert moet verderop staan. Slechts af en toe hoor ik zijn rauwe burlgeluid over het veld galmen. Een prachtig oergeluid dat ik al vaak heb gehoord, maar dat nog altijd diepe indruk op me maakt. Nadat ik hier een tijdje van heb genoten besluit ik voorzichtig verder te wandelen.

Sluipen en speuren

Ik probeer om via een donker Douglas-bos wat dichter bij de dieren te komen. Behoedzaam loop ik over een met naalden bedekte wildwissel; een paadje dat dagelijks door verschillende dieren gebruikt wordt om naar hun eet, drink- of slaapplaats te komen. Een perfecte ondergrond, want deze maakt nauwelijks geluid wanneer je er op loopt. Al mijn zintuigen staan nu op scherp. Ik kijk ver vooruit en speur naar vormen en beweging in dit schemerige bos. Regelmatig hoor of ruik ik de dieren eerder dan dat ik ze gezien heb. Terwijl ik loop draag ik mijn camera en statief over mijn schouder. Hierdoor kan ik snel en geruisloos reageren wanneer dit nodig is. Ik houd rekening met de wind zodat mijn geur niet zal worden opgemerkt.fotograaf wildlife henri

 

Op de plaats, rust?

Plots zie ik tussen de dikke douglas-stammen beweging. Het plaatshert ! Ik zak meteen op mijn knieën en plaats mijn statief en camera voor me neer. Het imposante dier heeft me al in de smiezen. Maar hij blijft staan. Normaal gesproken zou hij het nu op een lopen zetten, maar zo aan het eind van de bronsttijd zijn de herten moe en zelfs minder alert.

Een tijdlang zit ik onbeweeglijk naar het hert te kijken. En het machtige dier doet eigenlijk precies hetzelfde. Hij kijkt ook onbeweeglijk in mijn richting. Zekeren heet dit. Inschatten of er gevaar dreigt. Inmiddels heeft mijn rechterhand de ontspanknop van mijn camera bereikt. Ik druk af.

Klik

Omdat ik niet de illusie heb scherpe foto’s te kunnen maken in dit veel te donkere bos dacht ik dat ik wel iets met langere sluitertijden kan proberen.

Klak

Een sluitertijd van ruim drie seconden!

edelhert zekeren donker
Ik wist dat het onder deze omstandigheden bijna onmogelijk zou zijn een goede foto te maken en besloot daarom wat te experimenteren. Ik dacht de beweging van het dier te kunnen vastleggen, maar het bleef onbeweeglijk staan. Ik was verrast te zien dat de opname ondanks de sluitertijd van ruim 3 seconden toch scherp was ! Canon 7D met Sigma 120-300mm F2.8 DG Sport @220mm; 3,2 sec. bij f/10.0 Fotograaf: Henri van Vliet

2 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

2 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: