In de bossen, en meer nog op de heide rond Hoenderloo, kunnen we weer van dit oerspektakel genieten. Binnen de rasters van het park de Hoge Veluwe begint de brons altijd wat eerder dan op de vrije wildbaan. Het is nu dan ook al gezellig druk aan het worden langs de Wildbaanweg. De Wildbaanweg is dè plek waar de herten gelokt worden met wat appeltjes en schapenbrok; natuurliefhebbers en fotografen verdringen elkaar hier om maar niets van de liefdesperikelen van de bronstige dieren te missen. Als het imposante plaatshert z’n kop achterover gooit en z’n oergeluid laat horen wordt deze burl bijna overstemd door het geratel van vele tientallen spiegelreflexcamera’s.
Het is dan zaak heel deze kermis te negeren en te genieten van de natuurbeleving!
Je mist eigenlijk een hek tussen het onderwerp en de grote lenzen in.
Net als in een dierentuin.
Ik spot ze hier wel zo in mijn achtertuin en dat geeft me een beter gevoel dat dat ik daar tussen zou moeten staan.
5 reacties
Je mist eigenlijk een hek tussen het onderwerp en de grote lenzen in.
Net als in een dierentuin.
Ik spot ze hier wel zo in mijn achtertuin en dat geeft me een beter gevoel dat dat ik daar tussen zou moeten staan.
Verbazing vooral omdat de herten in een volkomen a-typisch habitat lopen: droge, kale en arme zandgrond. Daar zijn wildweitjes aangelegd maar om de herten tussen de lila heide te krijgen worden er appeltjes en Bix-brokken gestrooid. Anders zouden de dieren de noodzakelijke mineralen missen en uiteindelijk sterven binnen de hekken van NP de Hoge Veluwe. Maar gezellig is het daar wel als je op tijd je auto hebt ingeparkeerd.
De natuurbeleving is natuurlijk geweldig, althans dat lijkt mij. Ik heb hier in de laatste jaren al vele beelden van voorbij zien komen en ja dat is best indrukwekkend. Voor mij nemen de beelden van de kudde met fotograferen de overhand en zal ik zelf niet zo snel gaan staan. Ik moet het dan maar doen met het spotten van wild tijdens een wandeling, maar dat geeft mij voldoende voldoening.