In mijn mailbox ploffen vanuit allerlei hoeken van de wereld nieuwsbriefjes binnen, de laatste tijd wel erg veel, dankzij één of andere AVG. Dadelijk moet ik nog een hert, dat op de Posbank ongewild prima in mijn compositie staat, iets laten lezen en begrijpen alvorens ik het mag publiceren. Maar zonder gekheid, ik was bij die nieuwsbriefjes gebleven. Voor het gemak laat ik die AVG of AGV of GDPR, of hoe het ook moge heten waar ik blijkbaar mee overspoeld moet worden, hier maar verder met rust.
Nieuwsbriefjes
Die nieuwsbriefjes staan, in mijn geval ?, bomvol informatie, reviews, previews, vooraankondigingen, sneak previews en verhaaltjes over ‘must haves’, ‘als beste getest’ of zelfs geruchten wat fabrikanten zelf nog niet eens weten dat ze het gaan/willen/kunnen maken. Zo hebben Canon en Nikon al maar liefst 3x een systeemcamera met fullframe sensor ‘uitgebracht’ met behoud van hun voor fullframe geschikte FX en EF lenzen. Oei oei, keuzes, keuzes. De marketingmachines van camerafabrikanten, fotoreizen, statievenproducenten, filterfabrikanten, lenzenimporteurs en andere spullenleveranciers vragen voortdurend mijn aandacht. Het ene nog mooier, beter, sneller, slimmer of handiger dan het andere. Soms lees ik ze. Vaak verdwijnen ze ongelezen in het ronde archief.
Vervangingsdrang
Alleen dit keer, omdat ik aan het oriënteren ben op een nieuwe body, landscape polariser en draadontspanner kan ik ze wat moeilijk negeren. Het lijkt wel of ze dat weten… of misschien doen ze dat ook wel via alle geheime tracking cookies. Ook op Facebook en zelfs tegenwoordig op het hippe en immer populaire plaatjes-deel-podium Instagram wordt ook voortdurend mijn aandacht gevraagd. Van fotografen met ultra wijde lenzen op een Waddeneiland, ultra vergrotende macro lenzen tot en met lange lenzen voor landschappelijk gebruik of super night filters voor de perfecte blue hour of Melkweg-plaat. Er is geen ontsnappen meer aan. Er zal beïnvloedt worden incl. cash-backs, summer promotions en inruilacties. Zelf heb ik ook geen schone handen. Nu en dan doe ik er ook driftig aan mee. Zoals laatst op een ander camerapodium waar ik een prachtige lange 100-400 mm lens in de Dolomieten mocht reviewen en er een artikel over schrijven. En daarmee weer schaamteloos meewerkte aan het verlekker-gedrag van weer andere fotografen.
Exotische locaties
Als ik in een kleine locatie-crisis zit, niet weet waar ik heen kan om te fotograferen, dan kom ik vaak weer van die gruwelijke mails of aanbiedingen van of over fotoreizen en workshops tegen. De ene nog meer specialist dan de ander. Ik verlekker mij dan aan de meest prachtige opnames van gedroomde fotolocaties. Oh, wat zou ik dan graag mee gaan om dat noorderlicht of om die mist in de vallei van Toscane te fotograferen. Alleen de workshop die ik nu zoek, absoluut hyperfocaal leren fotograferen, en het dan ook nog snappen en zelf kunnen uitleggen, heb ik nog niet gevonden. Als er iemand is die deze workshop aan mij wil geven, kan hij/zij zich bij de redactie melden. Kortom in gedachten ben ik al 10x naar die exotische locaties afgereisd en heb al 3x mijn centjes uitgegeven aan die ene gave supersnelle body, lichtsterke lens die ik, eerlijk is eerlijk, eigenlijk met mijn landschapsfotografie totaal niet nodig heb.
Vervanging
Vooral doordeweeks bereikt de vervangingsdrang of nee, het spulletjes-syndroom, haar hoogtepunt. Dan zie ik die mails, surf ik ’s avonds meer rond dan ik overdag fotografeer. De gespaarde centjes zie ik dan weer op de spaarrekening staan en het kleine beetje econoom in me zegt dan: “Met 0,1% spaarrente en een inflatie van 1,3% wordt mijn geld eigenlijk iedere maand dat het daar op die rekening staat minder waard.” Er moet dus iets gebeuren! En dus volg ik alles van blog, vlog, review tot preview.
Of toch niet
Totdat ik met mijn antieke, trouwe, good old 5DMKIII en 16-35 mm f/4 lens weer blootvoets op een prachtige zomeravond een heerlijke foto-avond beleef in de zoute zilte lucht aan zee. Compleet met mijn al 4x volledig gereviseerde piepende en krakende aluminium statief en met de gedateerde Lee filterhouder. Dan kom ik thuis, laad de foto’s in, bewerk ze in mijn perfect georganiseerde Lightroomcatalogus en het enige wat ik dan mis, is een nieuw moment om weer erop uit te trekken met mijn vertrouwde spullen. De zucht naar spullen is weer even gedimd bij het plezier wat ik heb van wat ik bezit.
Oftewel dromen bestaan, marketing is overal maar ik beslis zelf wel wanneer ik wat doe of moet doen. En vooruit dan maar. Wel even die budget draadontspanner bestellen, want dat fotografeert wel zo makkelijk als ik weer een long exposure wil maken of die zonder hyperfocaal-te-snappen-rete-scherpe foto’s.
En daar is het ten slotte toch ook allemaal om te doen. Mooie natuur- en in mijn geval landschap-foto’s maken. En dus zeg ik tot besluit tegen mezelf en iedereen die dit leest: ‘Mensen die het beter hebben, hebben het niet slecht, maar mensen die het minder hebben… ook niet!’
10 reacties
Hi Dave, ik vind dit een beetje een vaag verhaal. Wat wil je ons nu eigenlijk vertellen? Ik weet dat je zelf ook braaf meedraait in het marketingcircuit en bijvoorbeeld allerlei spullen test om daar reviews over te schrijven. Wat is het doel daarvan? Ik kan niet begrijpen dat een amateur fotograaf zonder enig referentie kader (tenminste voor zover ik dat kan checken) zich laat lenen om reviews te schrijven over allerlei fotografiespullen die ze anders waarschijnlijk nooit in handen zouden hebben gehad. De reviews zijn natuurlijk altijd super positief en dus nietszeggend. Mede daarom snap ik dit verhaal niet. Dus wat wil je ons nu eigenlijk vertellen?
Hej Bert, oei dit vind ik spannend! Reageren op de altijd vlijmscherpe en voor mij voorbeeld column schrijver en top fotograaf Bert.
Nou goed jouw vraag staat volgens mij wel beantwoord, althans in mij ogens. Allereerst: zoals altijd met columns: “JIJ moet er niets mij wat mij betreft! Het is wat jij ermee wil of niet!”. Het is een persoonlijk iets waar ik hierover schrijf en ik probeer tot denken aan te zetten, met enige zelfspot vooral naar mijn persoon. Waar het mij omgaat is; althans de strekking voor mij is vooral: “wees blij met wat je wel hebt! en laat je niet gek maken.
Anderzijds stel je ook nog iets anders aan de orde waar ik eigenlijk nu zoals ik het nu lees en ik het interprenteer. Deze zin: “Ik kan niet begrijpen dat …….nooit in handen zouden hebben gehad.” niet via deze weg ga beantwoorden.
Wel zeg ik: dank je wel voor het ‘lezen’ en vooral dat je reageert! Tof en thanks.
//Dave
Het ligt eraan wat je wilt fotograferen en wat je met je foto’s wilt doen. Ik fotografeer vaak vogels in de vlucht en dan ook nog aan de randen van de dag, dus dan is de laatste stand der techniek wel erg interessant (ik gebruik nu een Nikon D500 + 500mm F4 V2). Maar voor alle andere zaken die ik fotografeer zoals vlinders en libellen in de vroege ochtend of landschappen, voldoet een oudere camera met een oudere lens prima.
Daarnaast maakt het nogal een verschil als je je foto’s alleen maar op Instagram en Facebook publiceert of dat je ze wilt verkopen e.d.
Ja eens Erik, da’s inderdaad helemaal zo. En dat sluit ook wel aan bij mijn gedachten over waarom ik gewoon blij moet zijn met wat ik heb en me dus niet gek moet laten maken…
Dank voor je reactie.
Beste Dave,
Het is helemaal waar wat je onde woorden brengt. Het overaanbod is veel te groot aan info. Je fotomateriaal heb je niet voor niets eens gekocht en je kent het gereedschap door en door. Dat is een absolute voorwaarden om absolute kwaliteits foto’s te maken. Voor je een nieuw camera, door heb dan ben je een jaar verder. Voor macro gebruik ik lenzen van 30 jaar oud, die ik met behulp van een omkeerring op mijn toestel plaats, prijs 10 euro.
Groet Gerrit
Dank je wel Gerrit. Alleen zo werkt het dus wel… die marketing machines waar ik zelf deels soms aan mee doe, wordt je wel eens gek van….. Vandaar ook soms heerlijk om een column zoals dit te mogen schrijven en daar dan met enige zelfspot wat over te schrijven.
Dank voor je reactie…. en o’ja ‘glas behoudt zijn waarde blijkt dus maar weer!’
//Dave