Wie is Christine en hoe ben je begonnen met fotograferen?
Ik ben 35 jaar oud, werk op een kleuterschool (met kinderen van 2-6 jaar) en kom uit het kleine stadje Beckum in het Münsterland, Duitsland. Ik ben een creatief persoon, humoristisch, gezellig, spontaan, vergeetachtig en zeker een beetje eigenwijs. Al als kind maakte ik al graag foto’s in de tuin met de camera van mijn ouders. Ongeveer 10 jaar geleden heb ik mijn eerste spiegelreflexcamera gekocht. Ik was snel teleurgesteld omdat ik niet de resultaten kreeg die ik had verwacht, een goede camera maakt uiteindelijk nog geen goede fotograaf! Dus ben ik begonnen om workshops te volgen. Van iedere cursus en iedere fotograaf heb ik iets meegenomen wat ik voor mijzelf of mijn fotografie kon gebruiken. Na zo’n 20 cursussen heb ik mijn eigen stijl gevonden.
Abstract, macro, landschap, je kunt en doet het allemaal. Heb je zelf een voorkeur?
Ik had nooit die éne stijlrichting of dat éne onderwerp. Vanaf het begin af aan was ik al gefascineerd door de natuur als geheel. Veel fotografen zeiden tegen me dat beginners alles willen fotograferen en dat ik ooit zou moeten kiezen voor één richting: landschap, macro of wildlife. Dat wilde ik niet en heb ik nooit gedaan. Ik ben natuurfotograaf en ik hou ervan dingen op een manier te fotograferen, die nog niet zo vaak is gezien. Dat is dus mijn voorkeur: bekende onderwerpen anders – creatief – uitbeelden.
Hoe zou je zelf jouw stijl omschrijven?
Je eigen stijl te omschrijven is niet zo makkelijk. Ik vind hem vooral anders en dat is wat ik wil bereiken, dingen anders laten zien dan al die andere fotografen. Zeker is daar veel creativiteit bij, een beetje speelsheid en de drang om iets nieuws te proberen.
Hoe bereid jij je voor als je gaat fotograferen en wat mag absoluut niet ontbreken als je op pad gaat?
Als ik op pad ga, ben ik meestal met mijn auto onderweg. Dat is zeker niet milieuvriendelijk maar veel spots zijn – tenminste voor mij – te ver weg om er spontaan met de fiets naartoe te gaan. Omdat ik echt heel vergeetachtig ben, heb ik sommige spullen dus altijd in mijn auto. Mijn statieven bijvoorbeeld, mijn beanbags, een warm en een dun jasje, waterdichte wandelschoenen, een regenbroek, een mat én – heel belangrijk – een sixpack water. Voordat ik in mijn auto ga, bedenk ik wat ik wil fotograferen of waar ik naartoe wil. Soms pak ik dan wel net dat ene objectief. Omdat mijn uitrusting niet zo groot is, neem ik meestal gewoon alles mee. Wat nooit mag ontbreken? Mueslirepen! Als ik honger krijg kan ik me niet meer focussen en krijg snel hoofdpijn, dus is het voor mij verplicht, iets te eten mee te hebben 😉
Welke foto wil je ooit nog maken?
Er zijn sommige fotografische voorbeelden (zie beneden), die me inspireren en die technieken gebruiken die ik graag wil testen. Maar ik heb er geen speciale foto bij in mijn hoofd die ik in elk geval moet maken.
En op welke foto ben je heel trots en waarom?
Er is een hele serie, waar ik trots op ben, jagende meeuwen! Al twee keer had ik het geluk om op het Duitse eiland Rügen aan de waterkant een groep meeuwen te zien jagen. En wat doe je, als je creatief wilt fotograferen? Een lange sluitertijd kiezen! De eerste keer was dat nog met 1/10 sec. Toen ik het jaar erop weer meeuwen zag jagen op dezelfde plek, wilde ik het nog een beetje anders doen. Dus koos ik sluitertijden tot 1 seconde. Ik moest veel wissen tijdens het kiezen, maar ik heb enkele zeer bevredigende resultaten verkregen.
Hoe blijf jij jezelf uitdagen in je fotografie?
Ik probeer altijd, om niet “groot-kleurrijk-scherp” te fotograferen. Dus moet ik er elke keer weer erover nadenken wat ik doen kan om het onderwerp op de juiste manier in de scène te plaatsen. Om te leren kijk ik vaak naar fotoboeken, websites of gewoon op Instagram. Op deze manier heb ik al vaak technieken gevonden die ik interessant vond en zelf wilde proberen. Soms had ik geen idee hoe een techniek werkte en moest ik dat gewoon uitproberen. Via trial and error heb ik zo mijn “eigen” technieken ontwikkeld.
Wat is je favoriete locatie en onderwerp en waarom?
Ik ben vaak op dezelfde plekken en wil liever niet zo ver reizen. Ik hou van de landschappen in Duitsland en Nederland en ben graag ergens anders. Meestal ben ik in de bossen rondom mijn huis of mijn werkplaats. Hier zijn de afstanden kort en ik kan spontaan beslissen wat het beste onderwerp of de beste plek voor het actuele weer is. Het liefst fotografeer ik vliegende vogels, omdat je er héél creatief mee kunt zijn en vroege bloeiers in de bossen, omdat ze de lente aankondigen en eindelijk een einde maken aan het verdrietige (vaak sneeuwloze) winterweer.
Heb je een foto met een anekdote of een mooi verhaal?
Eigenlijk heb ik juist deze foto niet! Waarom dat is zal ik kort vertellen: vorig jaar in de herfst ben ik op Rügen geweest en was ik herhaaldelijk gefascineerd door het geweldige landschap. Ik stond op een rotsrand met de camera op het statief. Ik had de telelens erop en wilde de kustlijn met de kleurrijke herfstbomen en het fel blauwe water in scène zetten. ‘Aah, mooi shot’, dacht ik en wilde nog even een ND filter erop schroeven om het water wat rustiger te laten worden. Dus wilde ik het filter nog uit de rugzak halen toen ik plotseling een knal hoorde… Mijn statief was met camera en al op de rotsen gevallen… De schade was groot, het bajonet was kromgetrokken en het was niet meer mogelijk om nog een scherpe foto te maken. Gelukkig was het de laatste avond op Rügen, zodat ik tenminste bijna niets gemist heb.
Wie of wat inspireert jou?
Er is een handvol fotografen die me echt inspireren. Als Nederlander zul je hem misschien kennen: Theo Bosboom is daar één van. Maar er zijn ook geweldige beelden van Luigi Piccirillo, Erik Malm, Jan Leßmann en Hermann Hirsch die me fascineren en me altijd weer nieuwe technieken en invalshoeken laten uitproberen. Maar wat me het meest inspireert zijn de fototours met mijn partner Daniel Böttcher. Niets kan me blijer maken dan samen door de natuur te slenteren op zoek naar een leuk onderwerp. Zijn blik op de natuur helpt me om me nog meer te focusseren op wat mogelijk is op een bepaalde plek.
Hoever ga jij voor die ene foto?
Ik heb meestal geen bijzondere omstandigheden nodig voor mijn foto’s waar ik die grenzen voor overschrijd, ik wil de natuur niet erg veranderen, wil geen dieren storen. Daarom volg ik eigenlijk altijd de regels. Het goede eraan is dat je dan meer geaccepteerd wordt door bijvoorbeeld eigenaren van een bos. Zo had ik eens een ontmoeting in een natuurgebied en de eigenaar was eerst niet zo blij met wat ik daar deed. Maar toen hij zich realiseerde dat ik echt voorzichtig was liet hij me fotograferen en ik mocht zelfs nog eens komen. Dus profiteer ik ervan om niet bijzonder ver te gaan.
Wat zou je andere fotografen nog mee willen geven?
Respecteer de natuur! Er zijn zo veel zwarte schaapjes onder de natuurfotografen die alles doen om een foto te krijgen van een plant of een dier. Mensen die hun foto’s componeren, plantjes uitplukken om een “mooi” bokeh te creëren. Wees een voorbeeld! Geloof me, je kunt van je eigen foto’s meer genieten als je ze met een zuiver geweten gemaakt hebt.
Eén reactie
Mooi inspirerend interview Pauline