Interview Frensis Kuijer

Wie is Frensis? En hoe is jouw passie voor natuurfotografie ontstaan?

Mijn naam is Frensis Kuijer, 57 jaar, geboren in Overijssel en woonachtig in Drenthe. Ik ben moeder van een zoon van 32.
Mijn interesse voor natuur en fotografie was er al van kinds af aan. Mijn vader fotografeerde zelf en nam ons toen ik klein was vaak mee op zijn wandelingen door de natuur en leerde ons vooral de vogelgeluiden. Thuis hadden we een doka en ik vond het als kind superspannend als er uit zo’n fotobad ineens een foto tevoorschijn werd “getoverd”. Zelf begon ik met fotograferen toen mijn zoon nog een klein jochie was, met mijn eerste eigen fotocamera met rolletjes. De spanning hoe de foto werd was nog steeds aanwezig. Zo’n 15 jaar geleden heb ik het fotograferen weer opgepakt en kocht ik een nieuwe camera. Ditmaal was het fotograferen met kaartjes al volop aanwezig en ben ik met het combineren van natuur en fotografie begonnen. Het gewoon veel doen en ontdekken wat de mogelijkheden zijn was een hele goede leerschool.

Jouw beelden zijn dromerig en zacht, in hoeverre komt dat overeen met jouw persoonlijkheid?

Mijn dromerige beelden passen ook wel een beetje bij mij. Vaak kon en kan ik nog weg dromen als ik vrij ben en met mijn hoofd in de “wolken” zijn. Tijdens het fotograferen kan ik er een wereldje omheen fantaseren en verhaaltjes erbij verzinnen, vooral bij macrofotografie, dat is een wereldje waarover ik me met een macrolens blijf verwonderen.

Wat doe je of wat laat je om die ene foto te maken?

Veel geduld hebben en vaak teruggaan naar een locatie om niet alleen het te fotograferen diertje of plantje te vinden, maar ook de locatie goed te kennen. Belangrijk voor mij is ook om in mijn onderwerp te duiken, door het gedrag van het dier te leren kennen en te observeren of achtergrondinformatie erover te lezen, wat een studie op zich is en ontzettend leuk en leerzaam. Soms word ik zo verrast door nieuwe diertjes en er zo door gegrepen, dat ik er na die tijd veel over lees. Wat ik zou laten is het fotograferen van bijvoorbeeld roofvogels en uilen die in gevangenschap leven, hoe prachtig de dieren ook zijn, ook al zijn de “plaatjes nog zo mooi” en worden ze goed verzorgd. Dit is voor mijn geen natuurfotografie meer, ik zie ook een trend op social media die sterk in opkomst is, wat ik erg jammer vind.

Hoe vind je jouw inspiratie en hoe laat jij jezelf steeds weer verrassen?

Mijn inspiratie komt deels uit mezelf door veel te visualiseren hoe ik de foto wil maken. Dat doe ik door een vlinder of vogel op zijn mooist te laten zien, gezien door mijn lens. Ik kijk ook veel met bewondering naar werk van andere natuurfotografen en als ik zie hoe gaaf die beelden zijn probeer ik soms ook die dieren te vinden en toch dicht bij mijn eigen belevingswereld en fotografiestijl te blijven in het vastleggen ervan. Het blijft wonderlijk boeiend om te zien hoe de natuur in elkaar zit en al kijkend door de camera komt het nog meer binnen.

En heb je een fotoblunder die je wilt delen?

Tja een fotoblunder die me dit jaar overkomen is: In alle vroegte bij de libellen zijn en dat dan blijkt dat je kaartje nog thuis in je pc zit… Je denkt het bakje van reservekaartjes ook niet bij je te hebben… (ik was nog aan het dromen op dat moment… ;-)…. dan is het genieten van het moment en van het daar en nu zijn zonder te fotograferen. En de volgende ochtend was ik er gewoon weer, maar toen… met kaartjes!!

Waar ben je trots op in je fotografie?

Waar ik trots op ben is dat mijn eigen stijl wordt gewaardeerd. Als je dat moment dat je wilt laten zien kunt overbrengen in je foto en de waardering hoort van mensen is dat toch wel iets om dankbaar voor en trots op te zijn om te hebben bereikt. Mensen vragen wel eens hoe ik dat doe maar dat is soms niet uit te leggen. Ik heb destijds om mijn camera te leren kennen een korte en vooral theoretische basiscursus gevolgd en een paar workshops in het allereerste jaar dat ik begon met natuurfotografie. Verder ben ik vooral veel gaan doen en oefenen en op mijn gevoel af gegaan.

Wat betreft de foto waar ik het meest trots op ben, is dat de foto waarvan ik hoop die nog te mogen maken.

Het is een foto die ik in mijn hoofd heb en dat blijft nog geheim. Mocht die ooit komen, dan laat ik het zeker weten en zal ik die met trots laten zien. Ik heb geen specifieke foto die favoriet is maar wel veel foto’s waar mooie en dierbare herinneringen aan zitten. Zoals met foto’s van vogels waarop ik soms vele uren moet wachten en ze dan toch te zien krijg en ik ze heb mogen vastleggen.

Wat zijn jouw dromen op fotografiegebied?

Op fotografiegebied zou het mogen meewerken aan een project voor een natuurblad of natuurboek over uilen en vlinders in mijn eigen stijl echt gaaf zijn.

Hoe bereid jij je voor op een fotoshoot?

Het voorbereiden begint vaak met het van te voren plannen wat ik graag zou willen vastleggen, door te kijken naar de weersomstandigheden en me te verdiepen in de locatie en ligging van het natuurgebied. Daarbij ga ik bewust op stap met de camera. Dit is een groot deel van de momenten in de natuur, daar ik een baan heb en de vrije dagen optimaal wil benutten.

Stel dat geld of tijd geen rol zou spelen en je zou nu kunnen en mogen doen wat je wilt qua fotograferen, wat zou je doen?

Mijn droomwens om te mogen doen en fotograferen als ik alle tijd en geld had is een lange reis naar Afrika maken, om naast de fotografie ook het gedrag van de dieren en het land te leren ontdekken. Daarnaast lijkt het me geweldig om een reis naar Finland te maken om de Laplanduil en het Noorderlicht te zien en te fotograferen.

Wat is de beste fotografieles die je geleerd hebt?

Voor mij is dat ik fotografeer vanuit mijn passie en bij mijzelf blijf.

En tenslotte, wat zou je andere natuurfotografen nog mee willen geven?

Wat ik mee zou willen geven is eigenlijk mijn eigen fotografieles: blijf bij jezelf, fotografeer vanuit jouw passie voor de natuur en blijf vooral genieten… natuurfotografie is de mooiste hobby!!