Interview Jeroen van Wijk

Interview Jeroen van Wijk

Wie ben je en wat vind je zo interessant aan natuurfotografie?

Ik ben Jeroen van Wijk, 24 jaar en zit momenteel in de laatste fase van mijn masteropleiding Forest- and Nature Conservation aan de Wageningen Universiteit. Al mijn hele leven woon ik in Ede, op de grens van de Veluwe, weidegebieden en rivierenlandschappen. Van kinds af ben ik hier vooral op zoek naar zoogdieren, vogels, reptielen en amfibieën. Sinds 2009 ben ik me steeds serieuzer gaan bezighouden met het vastleggen van mijn waarnemingen. Hierbij heb ik enorm veel geleerd van mijn vader, Fred. Het willen fotograferen van bepaalde diersoorten heeft mij altijd gemotiveerd om me te verdiepen in hun patronen. Wanneer bevindt welke soort zich waar, en waarom? Wanneer vertoont een dier welk gedrag? Dergelijke vragen houden mij tot op de dag van vandaag bezig. Zo blijf ik mijn soortenkennis verbreden. Dit zijn uiteindelijk ook de vragen waar ik me tijdens mijn opleiding veel mee bezig heb gehouden, dus dat sluit mooi op elkaar aan!

Wat typeert jouw fotografie?

Mijn portfolio bestaat grotendeels uit foto’s van zoogdieren en vogels, zowel van dichtbij als in het landschap. Ik probeer met mijn foto’s altijd het gevoel over te brengen wat ik ook had tijdens het fotograferen. In het geval van een prachtige close encounter probeer ik dit over te brengen door de dieren als het ware een persoonlijkheid te geven. Ik probeer het dier altijd zoveel mogelijk los te laten komen van de voor- en achtergrond. Was het moment juist zo mooi door het landschap of de weersomstandigheden, dan zal ik het dier kleiner in beeld plaatsen. Mijn foto’s zijn bijna allemaal gemaakt in de vroege ochtend of in de avond. Dan is het licht zacht en, mijns inziens, het meest sfeervol. Naast dieren fotografeer ik ook steeds vaker landschappen. Ook hier speelt de sfeer een belangrijke rol.

Hoe bereid je je voor op een dag fotograferen (onderwerpkeuze, locatie, apparatuur etc)?

Vaak kies ik pas een specifiek onderwerp na eerst enkele keren vooronderzoek gedaan te hebben op mijn vaste plekken. Afgelopen voorjaar trof ik bijvoorbeeld steeds op dezelfde plek wilde zwijnen aan, met nog hele jonge biggetjes. Gedurende een aantal weken ga ik dan regelmatig (soms bijna dagelijks) naar zo’n plek terug om mijn kansen optimaal te benutten. Hierbij speelt het bestuderen van de gedragspatronen weer een grote rol. Met studievrienden wordt er ieder jaar ook wel een reis gepland waar we, zonder gids, echt op zoek gaan naar voor ons nieuwe diersoorten. We bereiden ons hierop voor, door ons in te lezen in de habitateisen van een soort. In het geval van vogels door hun geluid vooraf te leren en veel reisverslagen te lezen. Deze zoektochten brengen ons vaak op relatief onbekende maar prachtige plekken, zoals de hoge Kaukasus in Georgië.

Hoe ziet een dag fotograferen ‘in het veld’ er bij jou uit?

Een ‘dag’ fotograferen bestaat voor mij dus meestal uit enkele uren in de ochtend of avond. Vaak wandel of fiets ik langs vaste plekken waar ik wild verwacht. Ik probeer de dieren niet te dicht te benaderen, maar probeer juist de route van het dier in te schatten. Vervolgens ga ik daar dan aanzitten. Aanzitplekken heb ik vaak ook al van tevoren gekozen, op basis van eerdere veldobservaties. Hier stel ik me dan gecamoufleerd op ruim voordat ik de dieren op die plek verwacht. Op zoek naar dieren kom ik vaak door fraaie landschappen onder prachtige omstandigheden, die soms ‘schreeuwen’ om gefotografeerd te worden. Hier kan ik me dan ook volledig in vastbijten.

Waar vind je jouw inspiratie voor de foto’s die jij maakt?

Ik doe mijn inspiratie vooral op in het veld. Soms observeer ik bijvoorbeeld bepaald gedrag wat ik graag wil vastleggen, of kom ik een setting tegen die me prachtig lijkt in combinatie met een bepaald dier of onder bepaalde weersomstandigheden. Foto’s die ik voorbij zie komen op, met name, social media geven mij ideeën om onderwerpen eens op andere manieren te fotograferen.

Wat doe je uiteindelijk met jouw allermooiste foto’s (Facebook, Instagram, een album maken of…)?

Mijn mooiste foto’s deel ik vooral op Facebook, Instagram en mijn website. Ik vind het leuk om hier uitgebreide teksten bij te schrijven, om zo de ervaringen en ecologische kennis extra goed over te brengen. Nog leuker vind ik het om deze verhalen en informatie te vertellen tijdens presentaties. Verder verkoop ik nog weleens een foto en doe ik af en toe mee aan wedstrijden.

Aan welke foto heb je de mooiste herinnering en waarom juist deze foto?

Als ik er één moet kiezen, ga ik voor een foto van kiangs (Tibetaanse wilde ezels) in Ladakh. Vorig jaar deed ik hier voor mijn master thesis van mei tot en met juli veldwerk. Deze regio, gelegen in de Indiase Himalaya en grenzend aan Pakistan en China, staat bekend als zogenaamde “high-altitude desert” met extreme weersomstandigheden en lage zuurstofgehaltes. Fascinerend dat hier toch dieren en mensen kunnen overleven! De kiang is een typische soort voor de hoogvlakten in de regio. Deze soort stond van tevoren hoog op mijn lijstje met doelsoorten. Op de vlakte rondom Tso Kar Lake, op 4500 meter hoogte, zagen we na een ijskoude nacht kamperen onder een schitterende sterrenhemel verschillende groepen. Fototechnisch vind ik het niet eens mijn mooiste foto, maar het beeld staat voor mij toch wel symbool voor drie maanden in mijn leven die ik nooit zal vergeten!

Op jouw foto’s zien we een gevarieerd aanbod van wildlife. Staat er nog een soort hoog op jouw wensenlijst en waarom?

De eerste soort die mij te binnen schiet is de sneeuwluipaard. Wanneer ik een gebied voor langere tijd bezoek, wil ik de natuur zo optimaal mogelijk ervaren. Voor mij hoort het zien van bijbehorende karakteristieke soorten daar zeker bij. Ladakh is één van de beste regio’s ter wereld om sneeuwluipaarden te zien, behalve in de tijd van het jaar dat ik er was. We vonden geursporen, uitwerpselen en krabsporen. Maar de sneeuwluipaard zelf kregen we niet in beeld. Deze zoektocht moet dus nog een keer succesvol worden afgesloten! Het gaat hier overigens niet zozeer om het maken van de foto, maar vooral om de ervaring.

Wat zou je graag nog willen verbeteren om jezelf verder te kunnen ontwikkelen als fotograaf?

Ik wil mijzelf meer gaan focussen op verhalend fotograferen. Dit kan slaan op één foto, of op een serie. Ik hoop te groeien in het herkennen van belangrijke bouwstenen in een verhaal. Zowel van tevoren als tijdens een ‘project’ of reis, om zo mijn ervaringen en kennis nog beter te kunnen overbrengen. Hiernaast is er ook nog genoeg progressie te boeken in mijn landschapsfotografie.