Interview Ronald Zimmerman

Interview Ronald Zimmerman

Wie is Ronald en hoe is jouw passie voor natuurfotografie ontstaan?

Ik ben Ronald Zimmerman (35 jaar) en ik ben opgegroeid in Den Helder. Inmiddels woon ik alweer vijf jaar in Haarlem. Gedurende mijn opleiding tot docent biologie ben ik begonnen met fotograferen. Tijdens excursies in de natuur kwam ik veel interessante diersoorten tegen. Ik wilde deze mooi op de foto zetten om ze te laten zien. In de jaren daarna is natuurfotografie een grote passie van mij geworden. Mijn passie voor de natuur is steeds verder gaan groeien. Na ruim tien jaar in het onderwijs heb ik mijn hart gevolgd. Ik werk sinds kort als ecoloog bij een ecologisch onderzoek en adviesbureau. Ik wil niet financieel afhankelijk zijn van mijn natuurfotografie. Zo kan ik alleen de leuke fotografieprojecten blijven doen.

Je noemt jezelf gespecialiseerd in nachtelijke macrofotografie in het tropisch regenwoud, hoe kom je daartoe en wat trekt jou daar zo in aan?

Ik heb een grote passie voor amfibieën en reptielen. In het tropisch regenwoud is de soortendiversiteit enorm en kan ik mijzelf helemaal uitleven. Met name amfibieën zijn in het tropisch regenwoud nachtactief. Een nachtelijke wandeling is dan ook erg spannend. Je kan allerlei onverwachte soorten en situaties tegenkomen die ik dan graag fotografeer. Nachtelijk macrofotografie is erg specialistisch, omdat je geen omgevingslicht hebt. Het werken met een lamp en flitsapparatuur is dan ook een constant leerproces. Mijn flitssetup heeft zich over de jaren flink ontwikkeld. Op dit moment ben ik erg tevreden over de kwaliteit.

Waar komt jouw voorliefde voor amfibieën vandaan?

Die voorliefde voor amfibieën is ook ontstaan tijdens mijn studie tot docent biologie. Een docent van mij was erg gepassioneerd over amfibieën en reptielen. Eigenlijk was het een herontdekking. Als kind zocht ik ook regelmatig in de schooltuin naar kikkers.

Is er iets wat je door middel van je natuurfoto’s wilt bereiken en zo ja wat?

Ik wil graag dat mijn foto’s positief bijdragen aan het behoud en herstel van de natuur. Dat kan door beelden of opbrengsten aan natuurorganisaties of projecten te doneren. Ik hoop dat mijn bescheiden bijdrage helpt hun doelen te realiseren. Ook probeer ik meer betrokkenheid voor diersoorten te genereren door middel van aantrekkelijke beelden en betekenisvolle verhalen. Betrokkenheid vergroot de bereidheid om deze diersoorten te beschermen. De natuur geeft mij veel levensgeluk en ik hoop op deze manier iets terug te geven.

Je schuwt niet om te experimenteren in je fotografie door middel van beweging of high-of low-key, hoe krijg je die verdieping of inspiratie ervoor in je fotografie?

Ik ben natuurfotografie meer gaan benaderen als een leerproces. Ook heb ik het fotograferen van specifieke diersoorten wat losgelaten. Deze veranderingen vielen samen met mijn wens om meer sprekende foto’s te maken. Ik ben flink gaan experimenteren en oefenen met technieken zoals high-key, low-key, lange sluitertijden en meervoudige belichtingen. Deze technieken zitten nu in “mijn gereedschapskist”. Hopelijk leidt dit tot iets moois. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik mijn mooiste foto nog moet maken.

Je hebt nogal veel gereisd voor jouw wildlife foto’s, hoe heb je toch je inspiratie kunnen vinden gedurende de coronatijd?

Tijdens de coronatijd ben ik veel naar het dichtbijgelegen Nationaal Park Zuid-Kennemerland geweest. Hier vond ik mijn ontspanning en ontsnapping. Door met het leerproces bezig te zijn en de specifieke diersoorten wat meer los te laten kreeg ik eigenlijk meer plezier in natuurfotografie. Ik was constant aan het ontdekken, ideeën aan het bedenken, ideeën aan het uitvoeren. Als ik niet tevreden was deed ik het later beter. Ik ben nu een betere natuurfotograaf en ik ga hier tijdens mijn volgende reis de vruchten van plukken.

En wat staat hoog op jouw lijstje om naartoe te gaan zodra het weer kan?

Ik laat het afhangen van wat op dat moment mogelijk is. Natuurlijk heb ik wensen, maar ik schik me naar de situatie van het moment. Ik zou graag naar het meest noordelijke deel van Madagaskar, Peru, Colombia, Australië en meerdere eilanden in Indonesië willen.

Welke ervaring in de fotografie staat op je netvlies en heb je daar een anekdote en een foto bij?

Ervaringen die op mijn netvlies staan zijn vaak de grote verrassingen. Dan kies ik voor een moment in Nationaal Park Zuid-Kennemerland. Ik ging op zoek naar de wisenten. Ik zag een buizerd en werd vervolgens compleet van mijn sokken geblazen door een laag overvliegende zeearend. Het verschil in grootte tussen beide roofvogels is enorm. Tegelijkertijd kwam er ook nog een rode wouw bij. Mijn camera was er nog niet klaar voor, ik was vol adrenaline en het licht was erg hard. Toch heb ik een leuke foto kunnen maken.

Waar ben je tot nu toe trots op?

Ik word snel ongemakkelijk van veel aandacht. Toch vind ik waardering en erkenning voor mijn werk belangrijk. Het is geen doel, maar het geeft mij wel energie. Mijn runner-up en eervolle vermelding bij de Groene Camera 2021 waren dan ook een mooie aanmoediging. Het is toch een teken dat ik aardig op weg ben.

Heb je een doel dat je wilt bereiken in de fotografie?

Ik stel voor de korte termijn voornamelijk haalbare doelen. Ook heb ik dromen waarvan ik niet weet of het realistisch is. Ik zou graag in de prijzen willen vallen bij Wildlife Photographer of the Year. Daarnaast is een publicatie in National Geographic een droom. Ik kan nog veel leren en wellicht helpt een dosis geluk.

Wat wil je andere natuurfotografen nog meegeven?

Wees niet te resultaatgericht. Richt je op het leerproces en geniet. Zonder eindresultaat kan een bezoek aan de natuur waardevol zijn. Je leert altijd iets wat je helpt om later wel “dé foto” te maken. Deze benadering geeft mij meer plezier in natuurfotografie en heeft tot betere resultaten geleid.