Interview met Simon vandePitte
Wie ben jij, en waarin onderscheid je je van andere fotografen?
Ik ben Simon Vandepitte en 19 jaar jong. Ik kom uit het verre België en woon meer bepaald in Kalmthout vlak aan de Kalmthoutse Heide, dus eigenlijk niet zo veer van de grens. Mijn eerste camera kocht ik in 2012 van mijn communiegeld. Ik fotografeer serieus sinds mijn 16de, vanaf dan begon ik na te denken bij het maken van foto’s. Waarschijnlijk onderscheid ik me van andere fotografen onder andere door mijn leeftijd, ik mag toch zeggen dat ik best veel bereikt heb voor mijn leeftijd. Al denk ik niet dat ik me al onderscheid doordat mijn foto’s een specifiek kenmerk of stijl hebben. Ik ben eerder een chaotische fotograaf die fotografeert wat hij mooi en leuk vindt. Ik heb ook het gevoel dat als ik het op die manier doe, ik de beste beelden maak.
Welke foto van jou ken ik waarschijnlijk? En waarom zou ik die moeten kennen?
Waarschijnlijk die van de zwarte specht op de boom? Die werd tweede in de zwart-wit categorie van de Groene Camera, een leuk resultaat voor je eerste wedstrijd bij de volwassenen.
Wat is je favoriete onderwerp? en waarom?
Goh, dit is een moeilijke vraag. Voorlopig fotografeer ik redelijk chaotisch en fotografeer veel verschillende onderwerpen, eigenlijk alles wat ik leuk vind. In de toekomst wil ik me meer focussen op enkele onderwerpen. Voorlopig spreken libellen en vlinders me het meeste aan, dit komt vooral omdat er zo’n grote diversiteit is en dat ik in de Kalmthoutse heide al een heleboel van deze beestjes kan vinden. Vogel spreken me ook zeker aan! Eigenlijk spreekt alles wat vliegt me aan. Buiten mensen in een vliegtuig dan. Overigens voel ik ook dat landschapsfotografie me steeds meer en meer begint te bevallen. Cijfermatig zou je dan kunnen zeggen dat ik 60 % macro , 30 % landschap en 10% tele doe.
Wat staat er al jaren bovenaan jouw bucketlist?
Mijn bucketlist is best lang maar als ik zou moeten kiezen zou ik graag naar de toendra in Scandinavië gaan. Al spreken berggebieden me ook wel aan. Het belangrijkste is eigenlijk gewoon dat het er niet te warm wordt. Bij hoge temperaturen word ik namelijk ontzettend lui en vooral traag en dat is niet echt handig als je beestjes fotografeert. Het leuke aan Scandinavië is dat er boven de poolcirkel een heleboel vlinders voorkomen die nog amper zijn gefotografeerd! (Oeps nu heb ik mijn plan verklapt). Ik zal wel snel moeten zijn want met die klimaatopwarming weet je nooit hoe de natuurrijkdom daar gaat evolueren.
Van wie krijg je (opbouwende) kritiek op je foto’s?
Eigenlijk kunnen we hier kort over zijn, veel te weinig. Met de JNM ( de Belgische versie) hebben we wel een fotowerkgroep waar ik af en toe opbouwende kritiek krijg, maar eigenlijk krijg ik in het algemeen te weinig kritiek om er echt uit leren.
Welk onderwerp binnen de natuurfotografie ga jij nooit fotograferen, en waarom niet?
Goh, da’s moeilijk te zeggen. Voorlopig voel ik me niet echt aangetrokken door hutfotografie. Dit komt omdat ik graag wat rond dwaal en zo meer mogelijkheden heb voor creatievere foto’s ( in mijn ogen dan). Ook zit ik graag buiten zodat ik alles kan horen en ruiken, in zo’n hut heb je dat een pak minder. (Buiten muffe huttengeur dan?)
Welke (type) foto ben je beu?
Of ik echt een type foto’s beu ben weet ik niet. Als ik van veel onderwerpen dezelfde foto zie, zet dit me juist aan om na te denken over hoe ik het op een andere manier zou kunnen fotograferen.
Ik zeg f22 , wat zeg jij?
Waarom niet? Helaas gaan er wel wat sensor vlekken bij me te zien zijn. Ik moet dringend mijn sensor laten kuisen dus voor ik hieraan begin! Ik moet wel toegeven dat ik die diafragma-opening amper gebruik, waarom weet ik niet. Misschien omdat ik zo lang moet draaien aan het wieltje van mijn camera voordat ik er ben.
Welke fotograaf inspireert je op dit moment het meest? en waarom?
Moeilijk te kiezen natuurlijk, fotografen die een echt verhaal kunnen vertellen met hun foto’s vind ik zeer inspirerend, zeker als de foto’s los van elkaar blijven staan als een muur. Maar als ik dan echt één naam moet kiezen is het Paul Nicklen. Dit komt door onder andere bovenstaande reden, maar ook omdat hij heel actief is op de wat koudere gebieden van onze planeet (die trekken mij ook aan) en door wat hij al bereikt heeft met zijn beelden, zoals bijvoorbeeld sea legacy. Zoals ik al zei, fotografeer ik best chaotisch en voor elk onderwerp heb ik dus een inspirerende fotograaf. Zo spreken Leon Baas, Jan van der Greef en Theo Bosboom me ook aan. Vooral omdat ze van die herkenbare beelden maken. Ook vind ik de macrofoto’s van Perdita Petzl en Henrik Spranz zalig om naar te kijken.
Wanneer moest je echt afzien voor het plaatje?
Echt afzien voor een foto heb ik nog niet echt gedaan, maar als ik dan toch een foto zou moeten kiezen, zal het waarschijnlijk deze foto uit Aosta zijn. Tot boven 3000 meter hoogte klimmen met een trekkingsrugzak van iets meer dan 20 kg is niet niets. Zeker als je nog eens over puinhellingen en gletsjers moet wandelen. De mist die kwam opzetten maakte dit moment zo mysterieus en mooi. Deze foto laat me zonder moeite terugdenken aan deze prachtige ervaring!
Welke foto vormt momenteel je bureaublad? En waarom juist deze?
Nog een andere foto’s van uit Aosta, kwa beleving misschien nog beter dan de vorige foto. Al heb ik hier niet echt voor moeten afzien. Deze foto’s maakte ik half liggend op een steen . We wisten dat er in deze vallei veel steenbokken zaten. Voor we op deze plek aankwamen waren we steenbokonderzoekers tegengekomen. Deze avond zagen we eerst weer de onderzoekers en daarna volgenden de steenbokken. Ik zat heel de tijd te hopen dat ze op de bergkam boven ons gingen lopen zodat ik silhouetfoto’s kon maken in de schemering. Misschien leuk om te weten is dat ik deze foto met mijn macrolens maakte (105mm)! Ondanks dit resultaat wil ik toch graag eens terug keren om een serietje foto’s te maken van de steenbok met onder andere de telelens.
Welke vraag mis je in dit vreemde lijstje? en wat zou je antwoord op die vraag zijn?
Daar vraag je wat! Misschien is een leuke vraag “Wat zijn je zwakke punten of waar kun je je als fotograaf nog in verbeteren?”. Technisch gezien zou ik mijn flitstechnieken dan willen verbeteren want die trekken voorlopig op niet echt veel. De manier waarop Leon Baas sfeer in zijn foto’s creëert door onder andere te flitsen vind ik fantastisch. Fotografisch gezien zou ik dan meer projectmatig willen leren werken. Voorlopig ben ik vooral een chaoot die foto’s trekt van zowat alles wat die mooi vindt. Werken in reeksen lijkt me handig voor in de toekomst wanneer ik door mijn studies weinig tijd heb. Ik ga namelijk Biologie studeren en die studies nemen een flinke hap uit je tijdsbesteding. Daarom denk ik dat werken in reeksen me het optimale uit de weinige tijd die ik heb zal laten halen.
