Wil je ons eens vertellen wie je bent?
Ik ben Tomas van der Weijden. Ik ben opgegroeid in een klein dorp aan de Westeinderplassen, onder de rook van Amsterdam – de stad waar ik zo’n 15 jaar geleden naartoe ben verhuisd en nu nog steeds woon. Als ik niet fotografeer of in de natuur wandel ben ik bezig met ‘internet-dingen’ zoals het beheren en schrijven van webteksten en – om voor velen onbegrijpelijke redenen – vind ik ook zoekmachineoptimalisatie erg interessant.
Hoe ben je in de wondere wereld van fotografie terecht gekomen?
Ik moest het even opzoeken – leve exif data op Flickr! -, maar in 2008 begon ik te fotograferen met een Olympus camera. Dat waren nog geen landschappen maar voornamelijk planten en details in de natuur. In 2013 was ik thuis bij een goede vriendin, zij had een spiegelreflexcamera met 50mm prime lens en nadat ik die een poosje heb mogen lenen, was ik verkocht. Systeemcamera’s waren toen net in opkomst en na vele uren research kocht ik mijn eerste ‘echte’ camera; een Sony NEX-6. Kort daarna reisde ik voor enkele weken naar Japan. Daar, tussen de tempels, in verborgen steegjes van Tokio en in prachtige berglandschappen, werd mijn ‘love affair’ met fotografie bezegeld; wat was dit gaaf!
Wat maakt voor jou een foto perfect?
Als perfectionist komt het zelden voor dat ik een (eigen) foto perfect vind. Iets dat me tegelijkertijd zo aanspreekt in fotografie; er is altijd ruimte om jezelf verder te ontwikkelen of dat nu technisch is of qua compositie. Als ik naar foto’s van anderen kijk is dat een ander verhaal. Dan is het vooral de emotie die het beeld losmaakt. Geeft de foto een gevoel van verwondering en is het een foto waar ik langer naar wil blijven kijken? Dan is dat een goede indicator van een geslaagde foto.
Wat heeft fotografie jou gebracht?
Het klinkt wat cliché, maar door fotografie ben ik de natuur nog meer gaan waarderen en voel ik me er meer mee verbonden. Het veranderen van de seizoenen, de details en veranderingen in het licht, de kleuren van de bladeren. Ik heb in 2018 een jaar in Costa Rica gewoond en na een poosje miste ik die wisseling van seizoenen meer dan ik ooit had kunnen bedenken. Daarnaast zijn vooral meerdaagse tochten in afgelegen gebieden erg meditatief; je leeft dan in het moment, er zijn geen randzaken en het volledig kunnen focussen op de omgeving. Het absoluut noodzakelijke (waar slaap ik vanavond, hoe navigeer ik over die bergpas?) is iets wat enorm veel voldoening en rust geeft.
Tegen welke uitdagingen loop je wel eens tijdens het fotograferen?
Door fotografie en ook het reizen ben ik ook de kwetsbaarheid van de natuur meer in gaan zien. Landschappen die ik in Groenland zag speelden daarin een grote rol. De gletsjers daar smelten zo ongelofelijk snel, dat baart de locals logischerwijs grote zorgen. Dat botst de laatste tijd vaker, want ik ben me er absoluut van bewust dat het reizen (met name per vliegtuig) niet bepaald helpt bij het leefbaar houden van onze kwetsbare planeet, integendeel. Gezien de crisis waarin het klimaat zich bevindt voelt dat overmatige reizen steeds minder goed en probeer ik anders om te gaan met de manier (en frequentie) van reizen. Als ik die drang toch voel, om in de wildernis te willen zijn, kan het wel eens lastig zijn om inspiratie te vinden in eigen land.
Waar haal je jouw kennis en inspiratie vandaan?
Qua informatievoorziening leven we natuurlijk in een ongekende tijd. YouTube is een geweldige bron van informatie waar je enorm veel kunt leren over fotografie. Het kanaal van Alister Benn is een favoriet en behandelt een breed scala aan onderwerpen. Ook de F-Stop Collaborate and Listen podcast van Matt Payne luister ik in de auto regelmatig. Daarnaast hebben uitgebreide video tutorials, zoals die van Ryan Dyar en Eric Bennett, mij geïnspireerd en geholpen met technische maar ook artistieke keuzes qua nabewerking. En als ik alle beeldschermen even uit heb ben sla ik regelmatig het boek “More Than a Rock” van Guy Tal open; geweldige fotografie en boeiende essays.
Kan je iets vertellen over jouw favoriete foto? Wat maakt dit beeld jouw favoriet?
Persoonlijke favorieten komen en gaan. Maar een beeld waar ik nog altijd mooie herinneringen aan heb is de foto van een meteoor boven een actieve vulkaan in Kamchatka. Dat was zo’n overweldigende ervaring en neemt me altijd weer even mee naar dat moment. Het is ook een beetje een symbolische foto voor mij, omdat dat de eerste grote reis was die volledig in het teken stond van fotografie, begeleid door Daniel Kordan. Dat was een enorm leerzame en inspirerende ervaring.
Wat neem je mee tijdens het fotograferen en wat mag daarvan echt niet ontbreken?
Dat ligt er een beetje aan waar ik ga fotograferen, of dat een meerdaagse backpacktocht in de bergen is of een zonsopkomst op de heide in Hilversum. Toch neem ik het liefst zo weinig mogelijk mee. Naast de camera (Sony A7R3) zijn dat qua lenzen vrijwel altijd een 16-35mm (f2.8) groothoek en een 70-300mm telelens. Een setje filters reist ook mee, waarvan de meest gebruikte een polarizer is. Grijsverloopfilters gebruik ik steeds minder omdat dit ook te verhelpen is door het maken (en in Photoshop samenvoegen) van meerdere opnames. Een grote microvezeldoek mag ook niet ontbreken, want zeker bij onstuimig weer is niets zo vervelend als een lens vol druppels juist op het moment dat het licht fenomenaal is! Een statief neem ik nog wel altijd mee, maar ook die gebruik ik steeds minder vaak. Ik merk dat een statief me erg beperkt in m’n bewegingsvrijheid en creativiteit en dus fotografeer ik vaak liever vanuit de hand met een iets hogere ISO en hou het statief in m’n tas – tenzij echt niet anders kan (zoals ‘s nachts).
Heb je de gouden tip of een wijze les voor andere fotografen?
Als je buiten bent in de natuur; geniet vooral van al het moois om je heen en probeer dat op de eerste plaats te zetten. Ook als de omstandigheden misschien niet zijn wat je had verwacht of waar je van tevoren op hoopte.
Om af te sluiten met een lach, heb je ooit een grote blooper meegemaakt tijdens het fotograferen?
Naast de klassieker, een vergeten SD-kaart (meer dan eens voorgekomen) heb ik ook een keer terug naar huis moeten rijden omdat m’n camera niet in m’n tas bleek te zitten. Natuurlijk miste ik daardoor het beste licht. Laten we het erop houden dat ik ‘s ochtends vroeg nog niet altijd even scherp ben.
