Menu

Onderdeel van Pixfactory

Koeien ondersteboven

Op een lome voorjaarsmiddag maak ik een wandeling door het hoge gras over een oud boerenweiland aan de rand van de Nieuwkoopse Plassen. Deze streek in ‘Het Groene Hart van Holland’ was een inspiratiebron voor menig negentiende-eeuwse schilder. Voor mij is het een nostalgische plek uit mijn jeugd. Als kind gingen we hier vlakbij vaak kanoën.
Koeien ondersteboven
Koeien ondersteboven. Fotograaf: Ernst Kremers

Als ik begin te fotograferen met mijn groothoeklens laat ik al snel de lucht met de vliegtuigstrepen uit beeld. Wat ik vooral wil proberen is om de verschillende elementen in één krachtig beeld te vangen. De spiegeling van de knotwilg in het water omringd door waterlelies trekt steeds meer mijn aandacht. Ook zonder de koeien al een aardige foto.

Onderweg stuit ik op een oer-Hollands tafereel. Waterlelies in de sloot, ruige grasranden en een groepje koeien bij een knotwilg. Helaas verstoren de strepen in de lucht het idyllische plaatje. We zitten hier toch echt vlakbij Schiphol in de eenentwintigste eeuw. Fotograaf: Ernst Kremers

Daarna zet ik de knotwilg en de jonge koeien op verschillende plekken in mijn kader. Helemaal rechtsboven in beeld geeft op ongeveer eenderde van de rechterkant toch de mooiste vlakverdeling. Of de koeien wel of niet opkijken is bepalend. Als ze omhoog kijken gaat je oog sneller over de foto naar het belangrijkste onderwerp en dat geeft een duidelijke kijkrichting.

Ik probeer verschillende standpunten uit en maak verscheidene opnames. De vorm van de grassen op de voorgrond is belangrijk voor de uiteindelijke compositie. Fotograaf: Ernst Kremers

Het wil niet altijd lukken. De koeien bewegen constant. Lopen weer weg. En komen daarna weer nieuwsgierig terug. Ik loop uiteindelijk verder. Moe van het wachten, zoeken en kijken naar mogelijkheden.

Een speels plaatje en al wat spannender. Maar kan het ook nog anders? Fotograaf: Ernst Kremers

Een tijdje later kom ik toch weer terug en staan de koeien weer bij de knotwilg. Met een nieuwe frisse blik bekijk ik het geheel. Probeer weer van alles uit. Nu met mijn 105mm lens. Al spelenderwijs kom ik uit bij de spiegeling van de koeien in het water. Speel wat met het scherptepunt. Op de waterlelies of toch op de koeien zelf? Langzamerhand is het beeld in het zoekproces steeds abstracter geworden.

Door het beeld uiteindelijk om te draaien ontstaat er een grappige vervreemding van de realiteit. In de foto vloeien nu de waterlelies, knotwilg en koeien samen tot een eigentijds abstract schilderij. Fotograaf: Ernst kremers

Het proces van het maken van een foto is soms lastig en een worsteling. Het is de kunst hier de ruimte voor te durven nemen en niet te snel tevreden te zijn. Een zoektocht naar een creatievere foto met een meer eigen kijk is een langzaam groeiproces en kost tijd.

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: