Landschapsfotografie in de Alblasserwaard

Mist

Vorig jaar met Koningsdag was mist voorspeld en had ik daarom de wekker vroeg gezet. Buienradar gaf ’s-ochtends aan dat er mist zat in de Alblasserwaard dus besloot ik om daar maar eens heen te gaan. Behalve bij de molens in Kinderdijk was ik er verder eigenlijk nooit eerder geweest terwijl het maar ruim een half uurtje rijden bij ons vandaan ligt.

Omdat het misschien wel de meeste gefotografeerde molens ter wereld zijn, had ik eerlijk gezegd niet zoveel trek om naar Kinderdijk te gaan, dus besloot ik vanaf de N3 bij Dordrecht rechtdoor te rijden en maar eens te kijken waar de mist mij zou brengen.

De Alblasserwaard is een typisch veenweidegebied met veel sloten en vaarten door groene weilanden heen getrokken met op diverse plekken fotogenieke molens en met mooie oude boerderijen als lintbebouwing langs de oevers. Aan de Noordzijde wordt het gebied begrensd door de rivier de Lek en aan de zuidzijde de snelweg A15.

Onderweg was ik enigszins ongerust over de hoeveelheid nevel die ik zou gaan aantreffen omdat er nauwelijks mist hing op de route naar de Alblasserwaard toe. Pas toen ik de A15 overstak zag ik het lagergelegen gebied voor me liggen onder een dikke deken van mist. Op zo’n moment word ik bevangen door dat enthousiaste gevoel dat iedere fotograaf vast herkend wanneer de omstandigheden zo zijn als je had bedacht dat ze zouden moeten zijn. Ik moet dan altijd oppassen dat ik door mijn haast om daar wat mee te doen, niet te weinig tijd neem om het landschap eerst goed in me op te nemen en de beste plekken voorbijloop in mijn enthousiasme. Helaas lukt me dat meestal niet.

Mijn eerste stop was bij een weiland met koeien waarbij de eerste zonnestralen een mooie roze gloed over het landschap lieten vallen.

De Broekmolen bij Streefkerk

Dit smaakte naar meer en eigenlijk bij toeval belandde ik al vlot bij de Broekmolen bij Streefkerk en alhoewel het nog steeds vroeg in de ochtend was, was ik er niet de enige fotograaf. Dat is niet voor niets omdat er vlak voor de molen een fietsbruggetje over het water ligt wat een unieke plek is voor sfeervolle foto’s van de molen. Alhoewel ook een wat cliché situatie, wel eentje die je niet wilt overslaan.

Het bruggetje had ik op gegeven moment wel gezien en zag dat er ook wandelpaden lagen die parallel liepen aan de slootjes. Ook hier veel fotogenieke plekken en ook zonder molens kan je er mooie foto’s maken. De zon begon al door de mist heen te prikken en de volgende opname net voorbij de molen kon ik maken doordat het licht door de hoge luchtvochtigheid de kleuren nog uitbundiger maakte. Een polarisatiefilter helpt om deze kleuren nog expressiever te maken waarbij je op moet passen dat je geen onnatuurlijk donkere vlekken krijgt in de blauwe lucht. En met een grijsverloopfilter heb ik de voorgrond wat opgehaald omdat het dynamisch bereik van mijn camera niet aankan wat je met je ogen ziet.

Ik heb me die hele ochtend prima kunnen vermaken dankzij de ons door de Koning vergunde vrije dag en ik nam me voor om vaker terug te keren. Dat heb ik afgelopen jaar nog enkele keren gedaan en alhoewel de omstandigheden er niet altijd fantastisch zijn, ben ik wel erg blij met dit voor mij nieuwe gebied op rijafstand.

Zware bui

Door het vlakke, waterrijke landschap zijn buienluchten er mooi in beeld te brengen. Afgelopen zomer waren er diverse mogelijkheden om onweersbuien vast te leggen. Voor de volgende foto ben ik op de dijk aan de Lek gaan staan waar aan de overkant een flinke bui zich letterlijk liet leeglopen. Het was vlak voor zonsondergang waardoor de lucht onder de bui oranjerood kleurde. Een statief was noodzakelijk om onder deze omstandigheden nog een scherpe foto te kunnen maken. Helaas lukte het me niet om er één te maken met een bliksemschicht erop, dat zou mijn dag helemaal hebben gemaakt.

Schilderachtige sfeer

Vrij recent ben ik nog eens teruggegaan naar het gebiedje rond de Broekmolen. Het had licht gevroren en er hing een lichte nevel over de polder. Er was ook wat bewolking aan de einder in een verder grotendeels onbewolkte hemel en de zon kon al vroeg een rol pakken in het creëren van extra sfeer in de belichting. Onderstaand beeld is gemaakt met de telelens op 400 mm zodat ik door de nevel heen een schilderachtige sfeer kon krijgen. Normaal gesproken zou ik een statief gebruiken bij zo weinig licht maar doordat ik vanwege een hek en een sloot mijn statief niet kon plaatsen, heb ik de ISO opgeschroefd en het diafragma maximaal opengezet. Hierdoor is de scherptediepte beperkt en zit er meer ruis in de opname. Achteraf ben ik daar erg blij mee, maar als de situatie me niet had gedwongen had ik dat waarschijnlijk niet gedaan. Een moment om te onthouden. Helaas waren er nog wel hoogspanningsdraden in beeld dus die heb ik in de nabewerking met de kloonstempel verwijderd. Met het resultaat was ik erg tevreden.

In 2021 hoop ik weer een aantal ochtenden terug te kunnen keren naar de Alblasserwaard. Voor mij gaat er weinig boven het vroege ochtendlicht in combinatie met de stilte van een tijdstip dat de meeste mensen nog slapen. Niet verder vertellen….