Menu

Onderdeel van Pixfactory

Mazzelpik

We kennen het allemaal wel denk ik. De momenten in de natuur waarbij je onverwachts oog in oog staat met een geweldig fotomoment. Cadeautjes die prachtige opnames opleveren en een onuitwisbare herinnering achterlaten. Ze zijn uitermate zeldzaam, maar als het gebeurt kan je dag niet meer stuk. Ga ik echter met mijn vaste fotomaatje op stap dan moet ik extra alert zijn. Er gebeurt dan altijd wel wat.
Bunzing, toevalsbevinding tijdens het fotograferen van weidevogels. Fotograaf: Jan Dolfing

De bunzing van Murk

Eén van mijn mooiste momenten op dat gebied had ik enkele jaren terug. Samen met mijn fotomaat was ik bij boer Murk om weidevogels te fotograferen. Nog in de oude setting in de achterste hut. Heerlijk met een fluisterbootje of roeibootje door de sloot tussen de weilanden naar de kijkhut varen. Bijna een vakantiegevoel. Daar aangekomen was het altijd een feestje. Volop grutto’s, kieviten, kluten en andere weidevogels die in de lucht dansen of in het water aan het foerageren zijn.

Vechtende grutto’s voor de hut van Murk. Fotograaf: Jan Dolfing

Afknijpen

Na een paar uurtjes fotograferen werd het tijd om een plas te gaan doen. Ik stap de hut uit en loop naar het begin van het overdekte pad van de hut. Terwijl ik mijn ding sta te doen kijk ik rond, naar buitelende kieviten en als straaljagers voorbij scheurende grutto’s. Als ik weer vooruit kijk zie ik plotseling tussen het gras wat bewegen. Een nieuwsgierige bunzing komt uit een holletje tussen het gras omhoog en kijkt me recht aan. Vol verbazing staar ik terug. En weet niet half hoe gauw ik moet afknijpen.

Het afknijpen waard, een bunzing bijna in de lens! Fotograaf: Jan Dolfing

Mazzelpik

Ik loop snel de gang in naar de hut. Laatste stukje op een draf en ren vervolgens naar binnen, roep tegen mijn fotomaat “een bunzing”. Ik grijp mijn statief met camera en ren terug. Achter me hoor ik een hoop gestommel en gevloek. Terug op de plek zie ik de bunzing nog steeds boven het gras uitkijken, zich waarschijnlijk afvragend wat dat voor rennende idioot is. Ik richt, stel scherp en kan net twee foto’s maken voor mijn maat aan komt rennen, luid roepend wat er waar is. Dat is teveel voor de bunzing en hij verdwijnt in het gat in de grond. Mijn fotomaat baalt als een stekker en de rest van de dag heb ik in elke zin het woord mazzelpik gehoord. En dat was ook zo, letterlijk en figuurlijk. Maar dat kon me niets schelen. Wat een moment en wat een foto.

Dodaars, het onderwerp waar we voor heen gingen. Fotograaf: Jan Dolfing

Ik heb het wel gezien, zegt hij

Maar het kan nog gekker. Een andere keer zit ik met dezelfde fotomaat in een hut in Hijken. Hier zijn de roodhalsfuut en dodaars mooi vast te leggen. Na een paar uur fotograferen is het stil op het water. Wat gewone soorten, maar niet veel bijzonders. Tegen twee uur ’s middags heeft mijn maatje het wel gezien. Hij pakt zijn spullen in en vertrekt. “Ik heb het wel gezien, er gebeurt toch niks meer” zegt hij. Aangezien ik met mijn camper op een camping in de buurt sta heb ik geen haast om te vertrekken en besluit om tot het einde van de dag te blijven. Mijn geduld is in dit soort gevallen bijna eindeloos. Ik vind het alleen al heerlijk om te genieten van de natuur en de rust die dit uitstraalt. Of ik nu wel of niet wat fotografeer doet dan niet altijd ter zake.

Zwemmende vos als bijvangst, maar veel blijer mee dan met de dodaars. Fotograaf: Jan Dolfing

Wat is dat dan

Doordat het stil is als mijn maatje weg is dommel ik een beetje in. Ik ben niet scherp meer en kijk wat lodderig door het camouflagekleed naar de plas. Het duurt dan ook even voor het tot me doordringt dat er iets vreemds gebeurt. Er beweegt zich iets door het water van de ene oever naar de andere. Wat is dat dan? Nog steeds geen idee wat het is grijp ik de camera en stel scherp. Pas dan zie ik dat het een vos is die naar de overzijde zwemt. Wat een moment. Net dan begint de scherpstelling van mijn camera te pendelen. Shit! Snel overgaan op manuele scherpstelling geeft de scherpte terug aan het beeld. Ik kan nog net een aantal opnames maken. Waarvan er uiteindelijk twee scherp zijn. Maar wat voor foto! Van pure blijdschap maak ik een dansje door de hut. Dan gaat de telefoon, mijn fotomaatje is thuis. Ik kan het niet laten om de zwemmende vos door te sturen naar hem. Gemopper aan de andere kant van de lijn en ik hoor nog net voor het ophangen “mazzelpik”.

De koekoek in allerlei standjes, een van de vogelsoorten waarvoor we naar Bulgarije gingen. Fotograaf: Jan Dolfing

Een jaar later zijn we samen op fotoreis in Bulgarije. We zitten in een hut tien meter boven de grond tussen de boomtoppen. Mijn maatje gaat rechts in de hut zitten en ik links. Maar vrijwel direct stelt hij voor om te ruilen, dat past beter met de enorme lens die hij gebruikt. Zo gezegd, zo gedaan. Fantastisch, allerlei vogels die je hier niet of nauwelijks ziet. Draaihals, koekoek, hop, wielewaal en ga zo nog maar even door. We klikken wat af en genieten volop.

De goudjakhals, toevalstreffer tijdens het fotograferen van vogels in Bulgarije. Fotograaf: Jan Dolfing

Dan zegt mijn maat opeens: “wat loopt daar nou, een ree?” En direct er achteraan: “nee joh, een wolf of zo!” Blijkt er een goudjakhals te lopen. Wat een geluk. Ik draai mijn camera en zoom in, wat door mijn positie in de hut perfect wil. De jakhals heeft ons gehoord, blijft staan en kijkt omhoog. Naast mij hoor ik gemopper en gesteun. De grote lens wil door zijn positie in de hut niet zo ver draaien en voor hij de camera op zijn plek heeft is het moment voorbij. De jakhals verdwijnt achter de struiken. Ik krijg een lel op mijn schouder. “Mazzelpik” hoor ik nog net.

Fotogroet Jan

Geef een reactie

10 reacties

    1. Haha dat zou hij wel willen Wouter, maar over het algemeen ben ik hier de mazzelpik. Kan me eigenlijk maar 1 situatie herinneren waarin het andersom was, toen er plotseling een wezeltje over het pad liep die hij wel had en ik door haperen van de camera niet.

  1. Wat een heerlijke column om te lezen! Je nam me mee van het ene naar het andere moment! Super zeg! Met prachtige foto’s!
    Lucky You!!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

10 reacties

    1. Haha dat zou hij wel willen Wouter, maar over het algemeen ben ik hier de mazzelpik. Kan me eigenlijk maar 1 situatie herinneren waarin het andersom was, toen er plotseling een wezeltje over het pad liep die hij wel had en ik door haperen van de camera niet.

  1. Wat een heerlijke column om te lezen! Je nam me mee van het ene naar het andere moment! Super zeg! Met prachtige foto’s!
    Lucky You!!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Jan Dolfing

Jan Dolfing

Als dierenarts en gepassioneerd natuurfotograaf is Jan nauw verbonden met dieren en natuur. Een passie die hij graag laat zien.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: