‘puur’ en ‘mooi’
Allereerst wil ik zeggen: doe vooral waar jij blij van wordt! Dat is uiteindelijk waar het om draait, toch? Ben jij tevreden met de foto’s die recht uit je camera komen? Helemaal prima! Ik hoor regelmatig mensen in mijn workshops en cursussen zeggen dat ze gaan voor puur. Prachtig streven, maar absoluut niet eenvoudig! Als je in een beginnerscursus fotograferen zit, is het nog best een opgave om direct ‘mooie’ plaatjes uit je camera te krijgen. Ik plaats die aanhalingstekens overigens heel bewust. Als er íets subjectief is, is het wel het begrip ‘mooi’. Maar als die pure plaatjes dan wel erg ‘mooi’ blijken te zijn, heb ik daar veel bewondering voor. Ik zou dolgraag willen dat ik al mijn foto’s in het veld precies zo kan maken als ik ze voor ogen heb. Maar dat lukt me, met enkel de bewerkingen in de camera en afhankelijk van de situatie ter plekke, helaas niet altijd.
Meer mogelijkheden, meer flow
Ik werk al jaren met Lightroom en ben wellicht verwend geraakt met alle mogelijkheden die het me biedt. Ik hou bij het maken van de foto vaak al rekening met mogelijkheden in de nabewerking. Zo licht ik later bijvoorbeeld donkere delen op of geef ik de foto wat extra contrast. Als ik een snel wegvliegend insect niet te dicht kan benaderen is dat geen probleem! Ik weet dat ik de foto later nog kan bijsnijden en dus kies ik in het veld makkelijker voor wat meer afstand tot mijn onderwerp. Met andere woorden: als ik fotografeer, denk ik verder dan enkel de mogelijkheden die het onderwerp en de camera mij ter plekke bieden.
Nabewerken geeft me de mogelijkheid om tijdens het fotograferen niet steeds bezig te zijn met wat wel of niet kan. Door deze kaders los te laten, geniet ik meer van het fotograferen en kom ik makkelijker in de flow van het moment. Ik ga zelden op pad met de intentie om het perfecte plaatje te maken. Ik ga voor het leegmaken van mijn hoofd en de verwondering die de kleine natuur me telkens opnieuw biedt.
Spelen met de schuifjes
Naast de al genoemde voordelen, vind ik het ook gewoon heerlijk om mijn foto’s na te bewerken. Ik word oprecht blij van het spelen met de schuifjes en het zien wat dat doet met de foto. Het is een intuïtief proces en het geeft me de mogelijkheid om mijn eigen sausje over de foto te gieten. Meer dan een sausje voeg ik trouwens niet toe aan het plaatje. De essentie van de foto blijft altijd aanwezig. Het gaat mij om het toevoegen of creëren van wat extra sfeer.
Herken je je in mijn verhaal of vind je nog steeds dat een foto direct uit de camera al goed moet zijn? Het maken van een perfecte foto ‘in het veld’ is natuurlijk ook een heel mooi streven. Ook ik doe mijn best om – voor ik afdruk – een zo mooi mogelijk plaatje in mijn zoeker te krijgen. Het is ongelooflijk gaaf als ik de foto later op de computer bekijk en tevreden ben, zonder dat Lightroom eraan te pas hoeft te komen. Het voelt heerlijk als het voorwerk loont.
Bewerken doen we allemaal, toch?
Maar eerlijk is eerlijk; bewerken doen we allemaal, toch? Door instellingen in de camera bewust te kiezen of de setting een beetje naar onze hand te zetten. We kiezen een scherptediepte, een sluitertijd en een compositie die het onderwerp het best tot haar recht laat komen. We stellen de witbalans in en misschien kiezen we er zelfs wel voor om nog wat te ‘tuinieren’, zodat de foto niet wordt ontsierd door storende takjes of blaadjes. We gieten op die manier allemaal ons eigen sausje over een foto. Als we dat niet belangrijk vonden en vooral wilden registreren, zouden we wel genoegen nemen met de automatische stand van de camera.
Ons eigen sausje…
In het echte leven doen we hetzelfde, toch? We willen graag puur en authentiek zijn, maar toch gieten we vaak een sausje over ons eigen leven. Als een vage kennis aan je vraagt hoe het met je gaat, dan zeg je dat alles goed gaat. Niet iedereen zit te wachten op jouw pure en authentieke zelf. Zo laat ik op Instagram de leuke stukjes van mijn leven zien en de mooiste foto’s uit mijn persoonlijke collectie. Ik probeer zo écht mogelijk te zijn en toch doe ik dat het liefst met gekamd haar, een beetje make-up en een mooie glimlach. Zo giet ik een sausje over mijn eigen voorkomen. De RAW versie van mezelf is voorbehouden aan mijn intimi. Ik vermoed dat dit voor veel mensen geldt. We delen het liefst successen en maken de werkelijkheid graag een beetje mooier. Niets mis mee, zolang je de ruwe versie maar goed voor ogen houdt en niet te ver van haar kern verwijderd raakt.
10 reacties
Hoi Janneke, goed geschreven verhaal, ik herken mijzelf wel in beide opties, puur OF met een sausje, maar aan het eind van je verhaal is het niet of maar EN. En daar is volgens jou geen ontkomen aan, ik kan me er helemaal in vinden. Fijne zondag, Groet Peter
Ik vergelijk het bewerken van Lightroom ook met het dragen van make up. Ik verf mijn haar en draag heel mijn leven zware make up. Ik ben dus wél ver van de kern verwijderd, en mijn foto’s dus ook. Zoals Bas Meelker recent in een webinar zei: het is mijn beleving van de natuur.
Photoshop zie ik als plastische chirurgie. Soms nodig (zoals bij overhangende oogleden) en soms ter verfraaiing. Ik heb daar een eigen mening over, maar laat iedereen daar in vrij.
Wat een lekker verfrissende reactie, Tessa! En een vergelijkbaar vergelijk met make-up maakte ik ook in de laatste alinea. Grappig om te realiseren dat míjn make-up meestal bescheiden is en mijn haarkleur ook… ?☺️ Mijn bewerkingen van foto’s zijn – uitzonderingen daargelaten – vaak ook niet extreem. Dat matcht dus best wel goed…
Gelukkig is er ook geen goede of slechte keuze hierin. Vooral doen wat bij jou past en dat kan ook nog eens per situatie verschillen. En je hebt gelijk wat je zegt over de kern. Mijn voorkeur is om de kern van het beeld of gevoel in de gaten te blijven houden, maar dat hoeft natuurlijk niet altijd. Plus… die kern van één en hetzelfde plaatje is ook weer voor iedereen anders. Sommige focussen op het gevoel, anderen op vorm, kleur, geur, onderwerp, moment van de dag, … Gelukkig maar dat iedereen hierin zijn eigen keuzes maakt, want het is wel zo prettig dat we niet allemaal hetzelfde zijn en dezelfde foto’s maken!
(Nu ben ik wel benieuwd naar jouw beelden, Tessa! Heb je die ergens op insta of Facebook staan? ?)
Hoi Peter,
Bedankt voor je leuke reactie! Ik denk inderdaad dat het vaak een beetje en/en is… Nabewerking is als je in RAW fotografeert niet aan te ontkomen, maar veel fotografen proberen toch ook wel wat puur te blijven. Behalve als je doel is: creativiteit of abstractie, dan is de sky de limit natuurlijk! 😀
Groetjes,
Janneke
Hi Dave,
heel erg leuk om te lezen dat jij er net zo in staat als ik. Niets fijner om na de fotosessie zelf nog even lekker relaxed te genieten van de mooie plaatjes. ? Herbeleven inderdaad! Bedankt voor je leuke reactie. Een hele mooie zondag ook voor jou!
Groetjes,
Janneke
Heerlijke herkenbare blog! Buiten zijn, zoveel mogelijk natuur opsnuiven (beleven) en dan zoveel mogelijk juiste kleurdata meenemen is iets wat ik belangrijk vind om te doen. Maar ik herken helemaal dat digitale fotografie I.c.m. Raw vastleggen van de beelddata je in de nabewerking een meer kan en dus al creatief in het veld daarover kan nadenken. En dan zoals jij het zegt op de bank (ik in dit geval met een goede iPad ipv een MacBook) het heerlijk vind om dan naar de foto’s te kijken en na te bewerken… ik noem dat herbeleven, erg leuk stuk. Fijne zondag nog.
Hi Dave,
heel erg leuk om te lezen dat jij er net zo in staat als ik. Niets fijner om na de fotosessie zelf nog even lekker relaxed te genieten van de mooie plaatjes. ? Herbeleven inderdaad! Bedankt voor je leuke reactie. Een hele mooie zondag ook voor jou!
Groetjes,
Janneke