Voor de columnwedstrijd in Natuurfotografie Magazine zijn veel mooie verhalen geschreven. De afgelopen weken hebben we we de eervolle vermeldingen op Natuurfotografie.nl gepubliceerd. In deze laatste editie het de beurt aan Teun van der Leest [red.].
De foto
Je besluit met opperste concentratie de foto te nemen. De zon schijnt, zonder twijfel zet je de ISO-waarde op 100 en gooi je de sluitertijd omhoog. Deze handelingen vinden plaats in dezelfde 5 seconden waarin jij je in die toch best krampachtige positie weet te werken. Misschien toch maar inschrijven voor die online yoga cursus? Inmiddels bevind je je in een matrix-achtige slow motion scène waarin je vinger de ontspanknop indrukt. Dan hoor je de klik die je het meeste hebt gehoord in je leven. De klik die jou een hoop mooie plaatjes heeft gebracht. De klik die je ongetwijfeld zou herkennen als het geluid bij Q-music. Juist, die klik.
Reactie
Het beestje hoort die klik ook en kijkt frontaal in de lens. Snel neem je nog een foto. Met kramp werk je jezelf uit die inmiddels wel erg benauwde positie. Het zorgwekkende kraken van je knieën wordt overstemd door een zachte kreet. Direct denk je aan de passerende mensen en je trekt automatisch onzekere conclusies. Zeker als je geproest hoort na jouw kreetje van blijdschap.
De realiteit
Vaak zijn deze mensen zich ergens niet van bewust. De prachtige foto’s die zij langs zien komen in de National Geographic reportages zijn waarschijnlijk op gelijke wijze genomen. Wellicht met een duurder stukje glas, maar die fotograaf heeft hetzelfde gevoeld als jij daarnet. Misschien zelfs wel inclusief de kramp. Ook zij, de inmiddels geroemde fotografen, zijn ooit begonnen met het kopen van een camera en vervolgens gewoon te doen.
Motivatie
Je hoeft niet de beste camera te hebben. Deze foto is genomen voor ik mijn eerste spiegelreflexcamera kocht en gemaakt met de toen al oude camera van mijn moeder. Natuurlijk zal niet altijd alles lukken, fotograferen is vallen en opstaan. Maar die leerweg maakt je wel tot de fotograaf die je nu bent en nog gaat worden. Bedenk je eens hoeveel fouten de fotografen achter de mooie NG foto’s in die magazines gemaakt moeten hebben. Bedenk hoe vaak zij in kramp hebben gelegen en hoe ze in het begin van hun carrière zich hebben gegeneerd voor het lachen door passanten. Het publiek ziet enkel de mooie dingen, de eindresultaten van heel hard werken.
Kijk nu nog eens naar de foto, als jij het wilt, gaat het je lukken.
2 reacties
Ja, die passanten, volgens mij kennen we die allemaal… En ken je ook die meelijwekkende blik alsof ze zeggen “wat die jij nu op je knieën in de modder terwijl daar duidelijk niets moois is”? ?
Ja! Zeker.
“Terwijl daar duidelijk niets moois is”, aldus vrijwel iedere passant die nog nooit door de lens heeft gekeken.