Menu

Onderdeel van Pixfactory

Lieveheersbeestjes, een luizenleven

Wie kent ze niet, die schattige lieveheersbeestjes met hun rode schild vol zwarte stippels. Deze knuffelkever is de lieveling van elk kind maar een schrik voor alle bladluizen want die vormen zijn lievelingsmaaltje. Vooral de lhb-larven kunnen er wat van. De laatste jaren zie je naast standaard rood en zwart steeds meer andere kleuren lieveheersbeestjes: gastarbeiders die als luizenvernietiger binnengehaald zijn en nu langzamerhand een vaste plek in onze fauna veroveren.
Lieveheersbeestjes komen graag af op een lichtbak. Dat geeft een mooie gelegenheid ze vliegend te fotograferen. Fotograaf: Daan de Vos

Lieveheersbeestjes zijn er in soorten en maten. Er zijn in Nederland maar liefst zestig soorten bekend. De meest algemene inheemse lieveheersbeestjes zijn het tweestippelig- en het zevenstippelig lieveheersbeestje. Het aantal stippen zegt dus niets over de leeftijd, zoals kinderen vaak tegen elkaar zeggen. De meeste lieveheersbeestjes worden niet ouder dan een jaar. Daarnaast zijn er steeds meer soorten te vinden die niet oorspronkelijk hier vandaan komen, de exoten. Daarover verderop meer.

Herkennen van de soort is minder makkelijk dan het lijkt. De meest bekende verschijning van bijvoorbeeld het tweestippelig lieveheersbeestje is een rood schild met twee grote zwarte vlekken. Er zijn echter allerlei varianten. Ook een zwart lieveheersbeestje met vier rode vlekken kun je tegenkomen en dat is dan nog steeds het tweestippelig lieveheersbeestje.

Een mooie tak en een fijne achtergrond en een supermoment als het lhb zijn vleugels uitspreidt! Fotograaf: Daan de Vos

Lieveheersbeestjes maken zich nuttig in de tuin door het eten van bladluizen. Een volwassen kever eet er al gauw 80 per dag en de vraatzuchtige larven zelfs 120! Dankzij deze fijne eigenschap hebben tuinders lieveheersbeestjes ingevoerd als luizenverdelger. Een milieuvriendelijk alternatief in vergelijking met het spuiten van bestrijdingsmiddelen.

Een voorbeeld van zo’n importsoort is het Aziatisch lieveheersbeestje dat rond de eeuwwisseling grootschalig in gebruik is genomen. Het invoeren van een exoot heeft ook zijn keerzijde. De Aziatische gast blijkt ook planten aan te tasten en onze inheemse lieveheersbeestjes te verdringen. Het gebruik van deze Aziaat is daarom inmiddels verboden.

Minder bekend zijn de larven van de lieveheersbeestjes. Ze zijn grijsblauw van kleur met vaak wat oranje tekening. Nadat ze zich volgegeten hebben aan de bladluizen verpoppen ze zich en dan komt het bekende volwassen kevertje tevoorschijn.

Fototips

  • Met een beetje geduld en oefening is het goed mogelijk vliegende lieveheersbeestjes te fotograferen. Zoals de voorbeelden die Daan de Vos in dit artikel laat zien. Een leuke sport!
  • Een lieveheersbeestje heeft een prettige eigenschap, hij kruipt altijd naar boven. Naar de top van een blad of van een grassprietje. Vanaf de top vliegt hij vaak weg. Daar kun je handig gebruik van maken. Als je het kevertje omhoog ziet kruipen richt je alvast je camera op de top. Als het lieveheersbeestje boven is, duurt het nog heel even, dan ontvouwt hij zijn vleugels en vliegt weg. Dat is het mooiste moment om een foto te maken, in slechts een fractie van een seconde.
  • Een lichtbak is een handig hulpmiddel om insecten in het donker te lokken. Ook lieveheersbeestjes komen er graag op af.
  • Lieveheersbeestjes lenen zich goed voor fotografie in een studio-achtige setting. Je kunt vooraf in je opstelling al lichtbronnen (flitsen, lampen) en reflectieschermen plaatsen.
  • Een glazen plaat zorgt voor een leuke spiegeling. Met mooi gevormde takken en achtergronden kun je een bijzonder beeld creëren.
  • In de vroege ochtend zijn de kevertjes vaak bedekt met dauwdruppels, een mooi gezicht en leuk om vast te leggen.
  • De glimmende schildjes van de lieveheersbeestjes kunnen gemakkelijk zorgen voor (te) overbelichte plekken. Pas dus op bij gebruik van flitslicht en vermijd zonlicht. Gebruik een diffusiescherm of iets dergelijks om uitgebeten lichtplekken te voorkomen.
Vliegend lieveheersbeestje vanaf de zijkant. Fotograaf: Daan de Vos

Leefomgeving

Vindtijd

In de winter verschuilen ze zich op beschutte plekken zoals gebouwen en boomschors, vaak in grote aantallen.
Vanaf het voorjaar zijn ze overal te vinden, vooral van april – juli.

Bescherming

Niet beschermd.

Kwetsbaarheid

Algemeen, niet kwetsbaar

Verspreidingskaart

En dan nog dit!

Als een lieveheersbeestje “gepest” wordt door zachtjes op hem te drukken, produceert hij een gele vloeistof. Dit gedrag heet “reflexbloeden”. De vloeistof (hemolymfe), die tevoorschijn komt bij een van de gewrichten van de poten, heeft een kwalijk geurtje en smaakt erg bitter. Vogels die een lieveheersbeestje oppakken, proeven dit ‘bloed’ en laten hem dan soms snel vallen.

2 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

2 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: