Delen? Ja duh…

Herinner je je nog dat Peter le Fevre in zijn column ‘Eerlijk zullen we alles delen, zoonlief een paar lensjes meer dan ik…’ zucht over zijn zoon die op het moment suprême er met alle spullen vandoor was voor zelf de mooiste foto’s? Lees hier hetzelfde verhaal, maar nu van zijn zoon… [red.]

Ik heb heel lang met mijn vader meegekeken en heb voor mijn verjaardag een gave camera gekregen. Zo ben ik aan het fotograferen gegaan en het leuk gaan vinden. Stiekem hoopt mijn vader dat ik hem opvolg, maar dat doe ik dan wel met mijn eigen ideeën en op mijn eigen manier. Het liefste maak ik gewoon mooie foto’s. Dat geeft mij een reden om vroeg mijn bed uit te gaan en mijn vader wakker te maken.

Een plan maak je samen

Toen we een vorige keer de zonsopkomst gingen fotograferen heeft mijn vader mij wat apps laten zien (o.a. WheatherPro en TPE) om te bepalen hoe het weer lijkt te worden en waar de zon op- en ondergaat. Het weer kan het verschil zijn tussen je bed uitgaan of lekker nog even omdraaien.

Een aantal keren stonden wij naast elkaar door het raam naar buiten te kijken om in te schatten wat voor soort zonsopkomst het zou worden. Als het dan niet goed leek, gingen we maar snel weer naar bed.
Mijn vader vertelde mij dat de aanhouder wint. De vorige keer was er een frisse, snijdende noordenwind. Ik had het toch wel wat koud. De zon liet zich niet zien, dus dan maar lekker aan de chocolademelk.

Aanhouder wint

Vandaag is het anders. Vandaag wil de zon wel achter de horizon opkomen. Wat wolkjes en een leuke plek.
Even bij mijn vader in de tas kijken. Hé, dat is handig…. een filterhouder. En doe mij dat filtertasje ook maar even. Er is toch maar één filterhouder, dus heeft hij er toch niets aan 🙂

‘Ba… W…. Euh… Huh?’ hoor ik op de achtergrond. Ach, ik ben een puber, dussss… lekker negeren die man. Het is wel zielig te zien dat hij met een half lege tas en een statief minder staat. Maar… morgen mag hij zelf weer… misschien… ooit…

Rotding, zo’n statief

Ik ben nu een tijdje bezig en ik kan niet zeggen dat ik dat statief nu zo handig vind. “Kan het ook zonder pa?”. Mijn vader antwoordt: “Nee jongen, een statief is je beste vriend”.
Duh…
Nou, dan toch maar proberen of het lukt. Ik moet nog opschieten ook…
Gelukkig komt mijn vader mij even helpen en met een zucht ga ik weer verder.

Helpende hand

Mijn vader geeft nog wat tips. Filtergebruik, de horizon recht zetten en instellingen in mijn camera. Af en toe vraagt hij of het lukt. Ik ben druk bezig en steek alleen mijn duim op. Dat moet voldoende zijn, laat me nu maar met rust.

Ik ben benieuwd wanneer hij zijn fotomateriaal begint te missen. Hij is achter mij aan het rommelen en af en toe hoor ik wat baviaankreten.

Resultaten

Na thuiskomst haal ik de beelden van mijn camera en bewerk ik de foto’s in Lightroom. Ik laat het eindresultaat aan mijn vader zien.
‘Ja, dat is gaaf jongen, daar mag je trots op zijn!’

Ben ik ook 🙂 …

Maar…

Waar zijn jouw foto’s? Heb jij niet gefotografeerd Papa?