Interview Silvia Reiche

Wie ben je en wat vind je zo interessant aan natuurfotografie?

Mijn naam is Silvia Reiche en ik ben geboren (1969) en opgegroeid in Berlijn. Al als klein kind raakte ik gefascineerd door alle kleine beestjes die ik in de borders van de stad vond. Zij gaven mijn leven kleur en leerden mij respect te hebben voor de natuur. Leven en laten leven zat toen al diep in mij verankerd. Tijdens een vakantie in 1980 heb ik mijn eerste vlinders gefotografeerd en in 1992 heb ik de eerste spiegelreflexcamera gekocht. Vlinders boeien mij enorm. Met vlinders bedoel ik alle vlinderstadia. Fotografie zie ik als een middel om ‘het boeiende’ te vangen, ervan te leren en te laten herbeleven. Sinds een paar jaar heb ik een tweede huis in de Vogezen waar ik mij terug kan trekken. Vlindersoorten als de Rouwmantel, Grote Weerschijnvlinder en Keizersmantel fladderen daar nog gewoon rond. Op deze plek kan ik intens genieten van de rust en de natuur.

Wat typeert jouw fotografie?

Mijn fotografie kun je in twee woorden omschrijven: passie en vlinders. De liefde voor vlinders zit in mijn genen. Ik kan in het veld letterlijk uit mijn dak gaan als ik bijvoorbeeld een rups van een vlindersoort gevonden heb waarnaar ik al jarenlang op zoek was. De wijze van fotograferen kan sterk wisselen van verhalend/dichtbij tot vlinder in het landschap waarbij ik gebruik probeer te maken van het warme kleurrijke licht van de opkomende zon. Als de gelegenheid zich voordoet, probeer ik een serie te maken van de gedaanteverwisseling van een vlinder. Van pop naar vlinder van de Rouwmantel zoals te zien is op de twee foto’s ‘Ontpopping Rouwmantel’.

Hoe bereid je je voor op een dag fotograferen (onderwerpkeuze, locatie, apparatuur etc.)?

Omdat ik altijd op zoek ben naar licht van de opkomende zon en omdat ik ’s ochtends geen tijd wil verspillen met zoeken naar vlinders, begint mijn voorbereiding meestal de avond van tevoren. Ik zoek dan naar rustende vlinders en markeer de plek zodat ik ze snel terug kan vinden. Tijdens een vlinderreis in het buitenland is dit laatste niet altijd mogelijk en zit de voorbereiding meer in het vergaren van informatie over vlinderrijke gebieden. Ik fotografeer nooit de hele dag of midden op de dag, maar alleen in de ochtend en/of avond. Omdat elke situatie anders is, zitten in mijn rugzak meestal drie macro- en een groothoeklens, volle accu’s, een reflectiescherm, een plamp en een windscherm. Het statief, de rijstzak en een klapstoeltje liggen standaard klaar in de auto als ik erop uit trek. Mijn eigen tuin levert ook aardig wat vlinderfoto’s op doordat ik deze vlindervriendelijk heb ingericht. Er zijn veel waard- en nectarplanten voor diverse soorten aanwezig die het mogelijk maken diverse vlinderstadia te fotograferen. Dit pas uit het ei gekropen rupsje van de Koninginnenpage (genomen met de MP-E 65 mm lens met een 5:1 vergroting) die als eerste maaltijd de lege eischil opeet is in mijn eigen tuin gefotografeerd. In de natuur gaat niets verloren!

Hoe ziet een dag fotograferen ‘in het veld’ er bij jou uit?

Een dag fotograferen begint vroeg, in de zomer heel vroeg. Niets is mooiers dan een gebied binnen te stappen omgeven door alleen maar dierlijke geluiden. In het gras, tussen de bloemen zittend het ontwaken van de natuur mee te kunnen maken is puur genieten. Na afloop van zo’n heerlijke ochtend geniet ik vaak nog na door in de buurt van zo’n mooi gebiedje een kop koffie of ontbijt te nuttigen.

Wat doe je uiteindelijk met jouw allermooiste foto’s (Facebook, Instagram, een album maken of…)?

Om anderen te laten zien hoe mooi alle vlinderstadia zijn en om vergaarde informatie te delen, heb ik sinds 1997 mijn eigen websites: vlinderfotografie.com en silviareiche.com. Sinds een jaar deel ik ook foto’s op Instagram omdat de jongere generatie minder interesse heeft in websites. Daarnaast ben ik aangesloten bij het stockbureau Minden Pictures in de USA.

Aan welke foto heb je de mooiste herinnering en waarom juist deze foto?

Aan veel foto’s heb ik mooie en bijzondere herinneringen. Eén mooiste bestaat niet. Aan de foto van de Apollo heb ik de herinnering hoe verrassend de natuur is. Deze foto is afgelopen jaar in Frankrijk genomen op een plek waar, volgens een tip, apollo’s zouden zitten. In de middag zijn we erheen gereden en hebben wij veel grote parelmoervlinders zien fladderen en zag het geel van de luzernevlinders. Met heel veel moeite hebben wij toch nog één apollo gezien. De volgende ochtend waren wij er weer vroeg want in slapende grote parelmoervlinders hadden wij wel zin. Blijkbaar hadden die een andere slaaptactiek want we vonden geen enkele parelmoervlinder of luzernevlinder. In plaats daarvan zagen we ontzettend veel apollo’s. Dat is het mooie aan de natuur, ze is en blijft verrassend!

Met welke fotograaf (m/v) zou je graag een dag mee willen lopen om samen te gaan fotograferen?

Ik fotografeer voor mijzelf en geniet van mijn eigen foto’s. Wel ben ik benieuwd waar anderen als mens voor staan. Zo kan ik gecharmeerd raken als er meer raakvlakken zijn en er sprake is van oprecht interesse voor de natuur. Door fotografie heb ik vrienden ontmoet waar ik regelmatig mee op reis ga, waar ik mooie gesprekken mee heb en waarmee ik de passie muziek (luisteren) en genieten van de natuur deel. Fotograferen doen we ieder op onze eigen manier, maar de intense beleving en de vreugde over een bepaalde vondst delen we.

Welke tips kun jij de lezers geven voor het fotograferen van vlinders?

Zoals al genoemd maak ik graag gebruik van het mooie ochtendlicht en fotografeer ik rustende vlinders. Voor vlinderfoto’s met open vleugels wacht ik altijd in de ochtend totdat de vlinders de vleugels openen; ik ren overdag niet achter vlinders aan. Op mijn website leg ik in het hoofdstuk fotografie uit hoe en met welke lenzen ik fotografeer. Verder is het van belang dat je zelf blij wordt van je foto’s. Beelden van andere fotografen kunnen zeker als inspiratie dienen maar ik zou zeggen ‘blijf jezelf trouw’. Neem je tijd en heb respect voor de natuur en haar kwetsbaarheid; vlinders fotograferen is geen sport om zo snel mogelijk diverse zeldzame soorten te fotograferen.

Wat zou je graag nog willen verbeteren om jezelf verder te kunnen ontwikkelen als fotograaf?

In ontwikkeling zijn en blijven is een continu proces in alle facetten van mijn leven. Ik sta nu anders in het leven dan twintig jaar geleden en dat vertaald zich ook door in de wijze waarop, waarmee en met wie ik fotografeer. Zingeving, zuinig zijn op de natuur en vooral ervan genieten staat nu nog meer op de voorgrond dan het fotoresultaat.