Menu

Onderdeel van Pixfactory

Recensie Foorbij Nij Altoenae

Cover.

Op slechts enkele honderden meters van de Waddenzee huurden de grootouders van fotograaf Rob Severein in 1968 een arbeidershuisje. Dertig jaar zouden ze daar wonen. Severein kwam er vaak, vanuit het drukke Amsterdam. Na een lange rit kwamen ze in het dorp Nij Altoenae. “Nog even verder”, zei zijn moeder dan, waarop Severein antwoordde: “Maar mama, er is hier niets.” Slechts een paar huisjes stonden daar in het eindeloze, lege land. Nog altijd woont Severein in Amsterdam. Afgelopen twee jaar reisde Severein veertig keer terug naar deze streek om ‘een ode te brengen aan de leegte’ (zijn grootouders zijn inmiddels al enige tijd overleden).

Er is niets dan leegte.

“In de zomer krioelt het van de fietsers die in vervoering raken door het licht, de zee, de zon, de milde zeebries en de schattige dijkhuisjes. Maar in de winter, wanneer de aarde haar charme afwerpt, wordt het een grimmig land van vijftig grijstinten, oneindige afstanden en een altijd waaiende wind”. In tachtig foto’s benadrukt Severein die ruwe werkelijkheid. Verwacht dus geen bloemetjes of romantische zonsondergangen, maar juist grauwe en mysterieuze foto’s.

Duister en mysterieus.

In het gebied wonen ‘Bilkerts’, de inwoners van Het Bildt. Ze hebben hun eigen taal en leven erg op zichzelf. Daarnaast wonen er enkele Randstedelingen die op zoek zijn naar rust en ruimte. In het boek maak je door middel van een paar portretten kennis met enkele van deze bewoners. Enige context in de vorm van een toelichting ontbreekt. Een nadere toelichting ontbreekt sowieso, die moet je van de website halen. Dat is jammer, want zonder die context is het boek lastig te begrijpen. Waar kijk je naar, wat is het verhaal en wat is het idee achter dit boek en de fotografie?

Een foto die door lijkt te lopen, maar dat toch net niet doet zorgt, samen met de afwisseling tussen kleur en zwart-wit, voor spanning.

Terug naar de foto’s. Je ziet verlaten polders, kaal land, ontdaan van zijn gewassen, een lege Waddenzee en wat tekenen van verval. Ruw. Beslist geen toeristisch uithangbord. Het is wel een ode aan de leegte, aan ‘maar mama, er is hier niets’. We zijn gewend om haast alleen nog maar naar mooie plaatjes te kijken. En waar het nog niet mooi genoeg is, biedt de nabewerking mogelijkheden om natuur en landschap een handje te helpen. Hoe mooi misschien ook, het is meer van hetzelfde. Dat is bij ‘Foorbij Nij Altoenae’ beslist niet het geval. Je ziet hier niet het landschap van de Bilkerts, maar dat van Rob Severein. Het is de interpretatie van de waarheid, de krachtige persoonlijke visie van de fotograaf. Is dat niet iets waar het in de fotografie eigenlijk over zou moeten gaan? Een connectie met een gebied of een onderwerp en dat tot in je ziel uitwerken? Maak kennis met Foorbij Nij Altoenae!

Grijsbruin papier, gewaagd, anders, maar zeer passend bij de stemming van het boek.

Het boek, je zou het bijna vergeten, sluit in de vormgeving naadloos aan op de fotografie. Zo wordt menig foto gedrukt op ruw bruingrijs papier. Als dat geen ode is aan de vijftig tinten grijs. De vormgeving is rustig, strak, met een spannende omslag waar je niet naar kijkt, maar die je steeds aan blijft raken. Zo heeft de ruwe werkelijkheid toch een zacht randje.

De lege Waddenzee.

Foorbij Nij Altoenae

Pagina’s: 132
Formaat: 21,5 x 26,5 centimeter
Prijs: € 40,-
Te bestellen via: robseverein.com

Geef een reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Wellicht ook interessant voor u