Vrolijk
Waar heb ik het hierover? Over het jaarlijkse moment dat vooral de fruitbomen hun pracht en praal laten zien. Bloesem. Een thema dat ik dit jaar dacht te negeren, maar stiekem wel mijn jaarlijkse ritueel in fotografie is. Waar de één helemaal gek is van kievitsbloemen – ik heb ze werkelijk waar nog nooit in het echt gezien, net zoals de bosanemonen – of juist helemaal idolaat is van krokussen of tulpen, zo word ik helemaal vrolijk van de bloemetjes die kortstondig de natuur een heel ander aanzien geven; bloesem.
Bye bye blue hour seizoen
De lente gaat voor mij helaas ook gepaard met het langzaam afscheid nemen van het blue hour seizoen. Immers het wordt steeds later donker en dus ook later valt de schemer in. Dit heeft voor mij als fotograaf van stedelijke landschappen als gevolg dat je soms maar zo een mooi object aan het fotograferen bent en dat dan de verlichting in die panden opeens uit gaat. Enerzijds omdat de schoonmaaksters klaar zijn, maar in veel gevallen omdat we energie willen besparen.
Dit overkwam mij laatst. Net toen ik het kantoorpand van het bedrijf waarvoor ik werk, speciaal voor het koningsbal verlicht aan de buitenzijde was ging fotograferen in het blauwe uur. Toen de condities perfect waren ging aan de binnenzijde stap voor stap de lampen uit. Anderzijds biedt het ook weer nieuwe mogelijkheden, want doordat het langer licht is kun je ’s avonds in het gouden uur heerlijk buiten fotograferen. En al helemaal toen we het voorjaar begonnen met prachtig warm weer. Dus je laat het ene los en het andere komt ervoor terug. In dit geval meer tijd om in de avond te fotograferen in de natuur.
Innerlijke strijd
Toch was er een stem in me die zei: “Dave laat gaan die bloesem. Laat het los, ga nu niet weer voor de zoveelste keer de clichés van het voorjaar opzoeken en fotograferen?! Waarom zou je nu weer bloesem fotograferen, je hebt er al honderden beelden van?”. Kennen jullie dat, die innerlijke strijd? Dat moment dat je tegen jezelf aan het vechten bent? Je kijkt in je Lightroom fotobibliotheek en ziet daar ieder jaar in april die foto’s van hetzelfde onderwerp. Je bekijkt die foto’s van de voorgaande jaren en denkt: “Hoe ga ik deze foto’s overtreffen? Kan het beter? Kan ik nog andere invalshoeken bedenken? Welke invalshoeken dan? Andere locaties, plekken of soorten? Zijn er nieuwe technieken? Een andere lens gebruiken? Of misschien wel een workshop volgen die je nieuwe inzichten kan geven?”
In gesprek met mezelf
Toen in onze buurt de eerste bomen al in bloei waren, was ik nog steeds in gesprek met mezelf. Ik voerde een innerlijke strijd waarbij het niet fotograferen van de bloesem het leek te winnen van mijn onbedwingbare drang om de bloesem wel te fotograferen! Waar ik normaal met de camera in de aanslag de wijk in zou trekken of zelfs plannen zou maken om eropuit te gaan. Zo liep ik nu aan de bloesem voorbij. Ik negeerde het volkomen.
Tot ik op een avond mijn werkplek verliet. Als Japans bedrijf hebben we een sierboom, de Japanse kers. Deze staan her en der over de parkeerplaats verspreid. En bam – hun uitbundige roze kleuren op een mooie avondlucht vaagden in één klap gedachten weg! Ik weet nog dat ik met een grijns van oor tot oor in mijn auto stapte en direct mijn fotobuddy belde die midden in het bloesemgebied woont.
Kalmte
In mijn enthousiasme zag ik mezelf diezelfde avond al in de boomgaard staan maar mijn Betuwe vriend maande me tot rust. “Het valt mee, de fruitbomen staan nog niet in bloei , maar het zal niet lang meer duren! Hoogstens een pruimenboomgaard, maar nog niet je lievelingsplekje”, bevestigt hij me later nadat hij even poolshoogte heeft genomen. Het mooie voorjaarsweer zorgde er echter wel voor dat ik al snel aan de slag kon.
3x = scheepsrecht
Uiteindelijk ben ik er een paar keer op uit gegaan om de bloesem te gaan fotograferen. En eigenlijk op momenten dat ik normaliter er niet over nadenk om te fotograferen – overdag. Okay, zeker ook wel in het gouden uur. Maar eigenlijk geniet ik het meeste van de bloesem als de bloemetjes mooi wit blijven in plaats van de gouden gloed op te pakken. En bijkomend voordeel, dan kan dit ook op een mooie blauwe lucht.
Bijna liep ik ongewild de bloesemperiode mis! Want met een volle agenda en dus weinig fotografietijd moest ik opeens nog opschieten om de bloemetjes waar ik vrolijk van word te fotograferen. Zo stond ik opeens om de hoek in mijn eigen woonomgeving in een hoogstam boomgaard, maar de wind gooide bijna roet in het eten. Gelukkig snap ik inmiddels meer van continue autofocus als immer op statief werkend landschapsfotograaf.
Het ultieme vrolijke fotograaf moment beleefde ik op een warme zaterdagmiddag vlak voor Pasen. Midden in de Betuwe op de Appeldijk, waar een week ervoor nog duizenden wandelaars de bloesemtocht liepen, kwam voor mij het hoogtepunt van 2019 in bloesemfotografie. Geel koolzaad met oude mooie stammen van de appelbomen en de zo onmiskenbare vleugjes roze en wit van de appelbloesem in 1 beeld. Vrolijk reed ik naar huis.
Toen ik een paar weken later deze verzameling beelden voor deze column samenstelde ontstond weer dat vrolijke gevoel!
En… waar word jij nou vrolijk van?
Eén reactie